Bu makale, Malavi’deki asgari ücret ile ortalama sektörel kazançlar arasındaki uzun dönemli ilişkiyi incelemektedir. Çalışma aynı zamanda nedenselliğin yönünü de araştırmaktadır. Bunu yapmak için araştırmacılar, 1968’den 1995’e kadar Malavi’deki kayıtlı istihdama ilişkin yıllık verileri kullandılar. 1964’teki bağımsızlıkla, hükümet, 1969’da ulusal bir ücret politikası ve 1971’de bir ücret kısıtlama planıyla sonuçlanan asgari ücret uygulama politikasını miras aldı. • Bu soruları cevaplamak için, bu çalışma asgari ücret için bir temsil olarak ortalama sektörel kazanç verilerini kullanır.
Malavi’de asgari yıllık izin
Ne kadar süre çalıştığınızı ve ne kadar kazandığınızı göz önünde bulundurduğunuzda, Malavi’de minimum yıllık iznin sadece 15 gün olduğunu duyunca şaşırabilirsiniz! Ancak, bu hikayenin sonu değil. Malawi’de yasa aynı zamanda kadın çalışanlar için art arda doksan gün doğum iznine izin vermektedir. Hükümet, bu politikayı genel halk için daha erişilebilir hale getirmek için çalışıyor, ancak o zamana kadar endişe edilecek çok şey var. Malavi izin politikanızı planlarken aklınızda bulundurmanız gereken bazı önemli ipuçlarını burada bulabilirsiniz.
Malawi’de fazla mesai saatleri normal ücretinin %150’si kadar ödenir ve tatillerde fazla mesai normal ücretinin iki katı olarak ödenmelidir. Malavi’de asgari ücret günlük 1.346 MWK’dır. Yıllık izin de dahil olmak üzere tüm yasal hakları sağlamak işverenler için çok önemlidir. Çalışanlar, çalıştıklarından daha fazla izin hakkına sahipken, bu süre çalışan memnuniyeti ve şirketin büyümesi için çok önemlidir. Bu nedenle, yıllık izin planı herhangi bir yan hak yönetimi stratejisinin önemli bir parçasıdır.
Malavi’de asgari yıllık izin süresi, haftada beş gün çalışanlar için on beş gün ve altı gün çalışanlar için on sekiz gündür. 12 ay sürekli çalışan işçiler, dört hafta tam zamanlı ücretli hastalık iznine hak kazanırlar. Ayrıca, kadınlara her üç yılda bir sekiz haftalık doğum izni hakkı verilir ve bu süre boyunca maaşın tamamı ödenir. Benzer şekilde, geçici iş göremezlik ödeneği alan işçiler, devamsızlıkları sırasında normal maaşlarının bir yüzdesini alırlar.
Malawi’de denetimli serbestlik, İstihdam Yasasına tabidir. İki taraf, denetimli serbestlik maddesi içeren bir sözleşme yapabilir. Bir deneme süresi on iki ayı geçemez, ancak karşılıklı anlaşma ile uzatılabilir. İşveren ve işçi, deneme süresini yazılı olarak bildirmek suretiyle feshedebilir. Fesih belgelenmeli ve çalışana fesih belgesi verilmelidir. Denetimli serbestlikteyken, kendiniz ve aileniz için mutlaka bir mola verin.
Malavi’de asgari aylık ücret
Malawi’de asgari aylık ücret 23 USD civarındadır. Bu rakam, yaşam maliyetlerini, enflasyon oranını ve devlet borcunu içerir. Malawi’nin para birimi, Tabata’ya bölünmüş Malawi kwacha’dır (MK olarak kısaltılır). Malavi’deki tüketici harcamaları yılda yaklaşık 4.339 milyon dolardır ve bu, ülkenin GSYİH’sının yalnızca %0,08’ini ve küresel tüketici pazarının %1,25’ini temsil etmektedir.
Malavi hükümetine göre, ülkenin asgari ücreti dünya ortalamasının altında. Hükümet bu rakamı artırmayı düşünüyor, ancak ülke hâlâ çok geride. Çalışanların makul bir yaşam standardına sahip olmasını sağlamak için çeşitli koşulların karşılanması gerekir. İşçilerin temel sağlık hizmetlerine ve konutlara erişimi olmalıdır. Fazla mesai ödemeleri en fazla iki gün ile sınırlandırılmalıdır. Çalışanlar grev yapmayı seçerse, üç gün için ödeme yapılmalıdır. Sendikaları tarafından tazmin edilmelidirler. Ayrıca, işverenler belirli süreli sözleşmeleri, ücretlerin ödenmemesi veya işçinin sağlığına zarar verebilecek diğer durumlar da dahil olmak üzere yalnızca üç nedenle feshedebilir.
Malawi’de inşaat sektöründe çalışan bir çalışanın aylık ortalama maaşı 76 dolar. İnşaat sektöründe bir ustabaşı, vinç operatörü ve inşaat işçisi aylık ortalama 72 dolar maaş almaktadır. Bilgi teknolojisinde ortalama maaş 100 dolardır ve bir programcı, web geliştiricisi, sistem yöneticisi ve ağ yöneticisi içerir. Bir satış müdürüne, büro müdürüne ve avukata ayda yaklaşık 72 dolar, ortalama bir satış müdürüne ise ayda 76 dolar ödeniyor.
Malavi’nin Gayri Safi Yurtiçi Hasılası (GSYİH) orta düzeyde bir ekonomi olarak sıralanıyor. Bu ülke sınıflandırması, ortalama sayıda endüstri ve yatırım fırsatını destekler. Malavi’de en son kaydedilen kişi başına GSYİH 268.514 $ (ortalama 268.514 $) idi. Bu, Malavi’deki ortalama vatandaşın diğer ülkelere kıyasla çok zengin olduğu anlamına gelir. Yüksek GSYİH seviyelerine sahip ülkeler genellikle gelişen bir finans sektörü ve vasıflı işçilerle övünür. Bu, ülke ekonomisini yatırımlar için dünyanın en iyilerinden biri yapar.
Liberya’da asgari yıllık izin
Liberya’da, bir çalışana iki haftalık ücretli izin verilmeden önce en az üç yıl çalışmış olması gerekir. Beş yıllık hizmette, dört haftalık ücretli tatile hak kazanırlar. Ayrıca, işverenleri faaliyetlerini durdurmuş veya iflas etmiş olsa bile, çalışanlara tam ücret karşılığında üç aylık ücretli doğum izni verilmelidir. Liberya’da çalışanlar hamilelik nedeniyle işten çıkarılamaz, bu nedenle yasal bir doğum izni politikası yoktur. Liberya’da da hastalık izni garantisi yok.
Liberya’da bir işveren, çalışılan her ay için en az bir haftalık izin sağlamalıdır. Bu yardım hem maaşlı hem de ücretsiz çalışanlar için geçerlidir. İşverenlerin ayrıca brüt ücretin %1,75’ini sosyal sigortaya ve %3’ünü işçi tazminatı olarak ödemeleri gerekmektedir. Liberya’nın asgari yıllık izni diğer birçok ülkeden daha düşük olsa da, ulusal ortalamanın önemli ölçüde üzerindedir.
İşçilerin izinleri ile ilgili çeşitli hakları vardır. Her yıl belli bir miktar ücretli izin hakkı vardır. Ücretli izin miktarı şirketten şirkete değişir, ancak Liberya’da işçilerin her yıl yirmi gün ücretli izin hakkı vardır. İşçiler ayrıca evlilik, doğum ve kan bağışı gibi çeşitli yaşam olayları için ek ücretli gün talebinde bulunabilirler. Ayrıca on üç resmi tatil hakları vardır, ancak hafta sonları çalışırlarsa bir gün kaybederler. Ayrıca, çalışanlar eğitim dereceleri için okumak üzere yılda 90 gün ücretsiz izin alabilirler.
Liberya’da hükümet, çalışanların ve ailelerinin yaşamlarını iyileştirmek için ilerici yasaları uygulamaya kararlıdır. Son yıllarda, bir yıllık istihdamdan sonra zorunlu ücretli yıllık izin getirilmesi de dahil olmak üzere bir dizi önlem kabul edilmiştir. Demokratik Kongo Cumhuriyeti de işe alımlarda cinsiyet ayrımcılığını yasaklayan bir yasa çıkardı. Litvanya’da hükümet ayrıca işten çıkarma mektupları ve işten çıkarma durumunda kıdem tazminatı ödeme yükümlülüğü konusunda yeni kurallar getirmiştir.
Küba’da asgari aylık ücret
Küba’da asgari aylık ücret 225 peso. Ancak Küba’da ücretler o kadar düşük ki, birçok işçinin temel ihtiyaçlarını karşılayacak parası yok. Küba’nın iki resmi para birimi vardır: Küba pezosu ve konvertibl pezo. Çoğu kişiye birincisinde ödeme yapılır ve ikincisini mal ve hizmet satın almak için kullanır. Kişisel işlemler CUP24/CUC1 döviz kuru kullanılarak yapılır. Buna karşılık, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki işçiler ayda yaklaşık 3.800 dolar kazanıyor.
Obama yönetimi, yeni oluşan özel sektöre ve sivil topluma fayda sağlayacak olan Küba’ya havaleleri kolaylaştırmak için harekete geçti. İnsani yardım projeleri, yardım kuruluşları ve STK’lar dahil olmak üzere Küba’ya havalelere sınırsız izin verilir. Küba hükümeti, demokrasiye barışçıl bir geçişi desteklemek için ABD doları ve havaleler üzerinden vergi topluyor. Bu, Küba vatandaşlarının hayatlarını iyileştirmek için iyi bir başlangıç, ancak Küba’daki duruma daha fazla dikkat edilmesi gerekiyor.
Küba Komünist Partisi’nin bir sonraki parti kongresinin Nisan 2016’da yapılması ve birçok önemli konunun tartışılması bekleniyor. Sıkı siyasi ortamda gevşeme bekleyen gözlemci sayısı çok az olsa da, gündemin ağırlıklı olarak ekonomik konular olması bekleniyor. Bir sonraki parti kongresi muhtemelen 2011’deki son parti kongresinde kabul edilen ekonomik ilkelerin uygulanmasına odaklanacak.
Obama Yönetimi’nin Küba politikasındaki değişikliği Kongre’de büyük ilgi uyandırırken, politikadaki değişikliğe yönelik birçok eleştiri var. 114. Kongre’de çeşitli oturumlar yapıldı ve birçok yasama girişimi başlatıldı. Bununla birlikte, Obama yönetiminin değişikliği, Küba’daki insan haklarını ve ABD çıkarlarını mutlaka iyileştirmedi. Sonuç olarak, ABD hükümeti Küba’daki insan haklarına yaklaşımını yeniden gözden geçirmeli ve ekonominin büyümesini sağlamalıdır.
