Kore’de Asgari Ücret (Kuzey), düşük maaşlara ve kötü çalışma koşullarına rağmen, birçok Kuzey Koreli çalışmak için gelmeye istekli. Kuzey Kore’deki iş ortamı, hırsızlık ve diğer yasa dışı faaliyetler için fırsatlar sunar ve yönetimle bağlantısı olan kişilerin bu işleri üstlenmesi muhtemeldir. Hırsızlık ve zimmete para geçirme, devletin parasıyla para kazanmanın yaygın yollarıdır. Bu suçlar, depo yöneticileri de dahil olmak üzere bir dizi durumda gerçekleşebilir.
Kuzey Kore’nin asgari ücreti
Kuzey Kore’de asgari ücret son derece düşük ve böyle olmasının birçok nedeni var. Çoğu iş o kadar az para ödüyor ki, sağlıklı bir moral seviyesini korumak zor ve birçok işçi hayatta kalmaya yetecek kadar yiyecek alamıyor. Buna rağmen, çoğu işçi çalışmaya devam ediyor ve hatta bazı durumlarda işi atlayıp beyin yıkama seanslarına katılmaları için para alıyorlar. Bu sistemden kurtulmanın tek yolu, resmi maaşı çok aşan büyük miktarda parayı bağışlamaktır. Ancak bu, Kuzey Korelilerin büyük çoğunluğunun erişiminin çok ötesinde.
Bazı insanlar Kuzey Kore’deki bu düşük asgari ücretten yararlanmaya cazip gelse de, bunu yapmaları pek olası değildir. Bu ülkedeki işçiler akılsız komünist emekçiler değiller ve çoğu sadece tayın ve ayni ödemelerle hayatta kalmaya yetecek kadar kazanıyor. Kuzey Kore devletindeki bazı işler nominal ücretler öderken, çoğu aslında devlet desteklidir ve askeri-endüstriyel kompleksle ilgilidir. Günde yaklaşık 700-900 gram tahıl tayınları alıyorlar ve bakmakla yükümlü oldukları kişiler için hükümler var.
Anayasa, kadınların erkeklerle aynı haklara ve sosyal statüye sahip olduğunu söylese de, kadınların marjinalleştirildiği bir toplumun başka birçok göstergesi vardır. Kadınların hükümetin ve partinin en üst kademelerine çıkma fırsatlarının olmaması buna bir örnektir. STK’lar tarafından ankete katılan sığınmacılar, Kuzey Kore’de cinsiyet eşitliğinin olmadığını ve kadınların farklı iş türlerine atandığını bildirdi. Üstelik ev işi ve emeğin çifte yükünü de onlar çekiyor.
Kuzey Kore’deki çalışma koşulları
Kuzey Kore’deki çalışma koşulları inanılmaz derecede kötü. Çoğu Kuzey Kore vatandaşı, komşu Güney Afrika ülkesi Dakar’da uluslararası yaptırımları ihlal ederek özel şirketlerde çalışıyor. Ayda 120 dolar alıyorlar ve bu maaşın önemli bir kısmını, toplam maaşın yaklaşık %70’ini alan Kuzey Kore hükümetine havale etmeleri gerekiyor. Ayrıca, bu işçiler Kuzey Kore hükümeti tarafından sıkı bir şekilde izleniyor ve hareketleri belirli konumlarla sınırlandırılıyor.
Kuzey Kore’de tutuklanan insanlar, ağır şartlara ve hücre hapsine tabi tutuluyor. Birçoğunun kampları terk etmesine bile izin verilmiyor. Eğitimleri sınırlıdır. Kuzey Kore ayrıca mahkumlarını hijyenik olmayan koşullara, dayaklara, işkenceye ve tıbbi bakım eksikliğine maruz bıraktı. Zorlu koşullar nedeniyle birçok mahkum hayatta kalamaz. Hükümet, siyasi tutukluları artırmak için COVID-19 salgınını kullandı.
Kuzey Kore hükümet yetkilileri, devlete ait sektörlerdeki asgari ücretlerle ilgili güvenilir veriler yayınlamasa da, anekdot raporları, ortalama günlük ücretin ortalama Kuzey Kore vatandaşını desteklemek için çok düşük olduğunu gösteriyor. Rejim, 2002’de tazminatı önemli ölçüde değiştiren ekonomik reformları uygulamaya koydu. Daha önce ücretsiz hizmetler artık ücretlendiriliyordu ve işçilerin ayakta kalabilmeleri için hükümete tahıl veya parayla katkıda bulunmaları bekleniyordu. Birkaç yabancı gözlemci de fabrikalardaki birçok işçinin kendilerine verilen günlerde işe gelmediğini bildirdi.
Kuzey Kore’de yaşamanın maliyeti
Kuzey Kore’de yaşamanın gerçek maliyetini arıyorsanız, yabancıların çoğunun diplomat, BM personeli veya yardım sektörü çalışanları olduğunu bilmelisiniz. Pyongyang’da yabancıların yaşayabileceği birkaç özel bölge var ve konforlu bir daire için ayda en az iki bin avro ödemeyi beklemelisiniz. Yine de İnternet erişimi mevcuttur, bu nedenle asla döngünün dışında kalmayacaksınız.
Kuzey Kore’de ortalama günlük harcamalar 5.000 ila 10.000 Kuzey Kore wonu arasındadır. Asgari ücret 1 Ocak 2014’te artırıldı ve ortalama yaşam süresi 70,7 yıl. Kuzey Kore’de yaşamanın ortalama maliyeti, eski ve yerel halk arasında önemli ölçüde farklılık gösterir. Ortalama maaş sadece 337 dolardır ve bu, 0,2 aydan daha kısa bir süre için yaşam masraflarınızı karşılar. Kuzey Kore’deki gurbetçi yaşam maliyetleri ile gelişmiş ülkelerdeki yaşam maliyetleri arasındaki fark oldukça dramatik.
Kuzey Kore’de yaşamanın maliyeti diğer ülkelere göre çok daha düşüktür. Kuzey Kore’deki ortalama bir işçi, hükümetten ayda iki veya üç dolar kazanıyor. Kuzey Kore’nin nükleer denemeleri nedeniyle birçok ülke bölgedeki yardım programlarını askıya aldı, ancak ABD ve İngiltere, devam eden krize rağmen Kuzey Kore’ye yardım sağlamaya devam ediyor. Ülke nüfusunun yaklaşık %70’ini oluşturan 18 milyon insan için gıda bankalarına ve su sistemlerine 8 milyon dolardan fazla yardım gitti.
Sağlık çalışanlarının kazancı
Kuzey Kore işgücü piyasasında, Genel Sendikalar Federasyonu veya KIC, sağlık ve insan hizmetleri sektörlerini yönetir ve işçileri üretim hedeflerini karşılamaya teşvik eder. Bu fon, Kuzey Korelilere ücretsiz tıbbi bakım ve refah hizmetleri sağlıyor ve aynı zamanda Kuzey Koreliler için eğitim ve kültürel programları finanse ediyor. KIC’deki işçilerin toplu pazarlık yapmasına veya örgütlenmesine izin verilmiyor. Çalışmalarının karşılığında düşük bir asgari ücret ödeniyor ve genellikle gözetim ve denetime tabi tutuluyorlar.
Bakım çalışanları için ücretler genellikle düşüktür ve saatlik ücret Kuzey Kore’deki asgari ücretten yalnızca yüzde 18,6 daha yüksektir. Sigortacılar ayrıca çalışma koşullarını iyileştirmek için ek bir ücret öderler. Bu ücret ücretlere dahil değildir, bu nedenle yalnızca evde bakım çalışanları 625 won’un (0,57 $) tamamını alır. Bu ücret düzeyi, Kuzey Koreli işçilerin yaşam maliyetini yansıtmamaktadır ve genellikle özel bir klinikteki ücretten daha düşüktür.
Ücretsiz sağlık hizmeti, Kuzey Kore’de sosyalizmin mihenk taşıydı. 1947 tarihli Sosyal Sigortalar Kanunu, işçiler ve aileleri için ücretsiz sağlık hizmeti getirdi. Hükümet, sağlık çalışanlarına ülkenin rehabilitasyonunda önemli bir rol emanet etti. Karşılığında, tıbbi tesisleri genişletmeleri bekleniyordu. 1960’larda, tüm sakinler için kapsamlı bir sağlık sistemi planlandı. İşçi güvenliğini ve anne bakımını geliştirmek için özel programlar da başlatıldı.
Kuzey Kore’de fabrika işçilerinin maaşı
2000’lerin başında, Kuzey Kore’nin fabrikalarının sadece yüzde 10’u faaliyet gösteriyordu. Bugün yaklaşık yüzde 40’ı çalışır durumda. Kuzey Kore ekonomi politikasından ayrılan bir kişi, maaşın işyerine bağlı olarak çılgınca değiştiğini söyledi. Buna karşılık, geçmişteki gelirler tekdüzeydi. Ücretler genellikle düşük olsa da, bazı fabrikalar çalışanlarına ayda 50 veya 70 dolara varan nakit ikramiyeler sunar. Bu eğilim sorunlu çünkü Kuzey Koreli işçiler uzun saatler çalışmak zorunda kalıyor ve çok az para kazanıyor.
Rejimden kaçan Kuzey Koreliler yurtdışında iş buldular, ancak son derece düşük ücretlerle ve tehlikeli koşullarda. Bir vakada, 190 Kuzey Koreli, bir taşeron tarafından 2018 FIFA Dünya Kupası futbol müsabakasının yapıldığı Rusya’nın St. Petersburg kentindeki Zenit Arena’yı tamamlaması için işe alındı. Taşeron, işçilerin tatil olmaksızın uzun saatler çalışmaya zorlandığını ve 47 yaşındaki birinin kaza mahallinde öldüğünü söyledi. İşçiler, günde 10 veya 15 dolara günde on bir saat çalıştıklarını bildirdi.
Kuzey Kore’deki fabrika işçileri özgürlüklerini satın alabilirler. 3 Ağustos katkı sistemi, işçilerin beyin yıkama seanslarını ve büyük miktarda para bağışlayarak işi atlamasına izin veriyor. Bununla birlikte, özgürlüğü satın almak için gereken para miktarı resmi maaştan çok daha fazladır ve çoğu Kuzey Koreli için bunu ulaşamayacağı bir yere koyar. Bu uygulama, Amerika Birleşik Devletleri’ndekinden daha büyük bir ekonomik eşitsizliğin belirtisidir.
Kuzey Kore’de asker maaşı
Amerika Birleşik Devletleri’nde en düşük maaşlı asker ayda dört yüz bin dolardan fazla kazanıyor. Kuzey Kore’de en düşük maaşlı askerler bile ayda altı yüz dolardan fazla kazanıyor. Ancak bu maaş, Güney Koreli askerlerin maaşıyla karşılaştırıldığında sönük kalıyor. Askere alınan askerlerin ortalama maaşı ayda iki ila altı yüz dolar veya 0,70 ila 2 dolar arasındadır. Her iki ülkede de askerler askerlik yükümlülüğü altındadır.
Kuzey Kore’de Savunma Bakanlığı, Devlet İşleri Komisyonu tarafından yönetilir. Geçmişte, Devlet İşleri Komisyonu ÇKP’ye bağlı bir organdı, ancak devlet tarafından yönetilen ordu bağımsızdır. Altıncı CPC’nin Onsekizinci oturumunda, Devlet İşleri Komisyonu bağımsız bir komisyon olacak şekilde yeniden düzenlendi. Kim Jong-il, Ulusal Savunma Komisyonu’nun ilk başkan yardımcısı olarak görev yaptı ve şu anda bir devlet görevlisi.
Kuzey Kore’de ortalama bir asker günde beş ila on bin Kuzey Kore wonu kazanıyor. Ülkede asgari ücret en son 1 Ocak 2014 tarihinde güncellendi ancak bu rakamın gelecekte değişebileceğine inanılıyor. Kuzey Kore kapalı bir toplumdur ve herkesin bildiği gibi ketum bir rejimdir. Ortalama yaşam süresi yetmiş yedi yıldır ve Kuzey Koreli bir askerin maaşı muhtemelen çok düşük olacaktır.
