Kore’de Asgari Ücret (Güney), 1986’da Güney Kore’de birçok işçi düşük ücretler, uzun çalışma saatleri ve endüstriyel kazalar hakkında şikayette bulundu. İşçiler aylık ortalama 381 ABD doları maaş aldıklarını bildirdi (fazla mesai, ödenekler ve diğer ikramiyeler dahil). Temel bir Güney Koreli işçi maaşı 287 ABD Doları (255.408 won) veya hükümetin dört kişilik bir aileyi desteklemek için gerekli olduğunu tahmin ettiği miktarın yaklaşık üçte ikisiydi.
Ortalama aylık gelir
Güney Koreli işçilerin ortalama aylık geliri yedi bin wonun biraz üzerinde. Bu, önceki asgari ücret olan 5.150 won’dan önemli bir artış. Ancak bu artış, bazılarının istediği kadar hızlı olmadı. Son beş yılda, Güney Kore asgari ücrette önemli artışlar gördü ve son dönemdeki %7,3’lük artış devam etmeyebilir. Bu yazıda, mevcut asgari ücrete ve ücretlerin gelecekteki görünümüne bakacağız.
Ülkede son zamanlarda asgari ücrette yapılan artışa rağmen, Güney Koreli bir çalışanın ortalama maaşı hala OECD ortalamasının çok altında. Ülke, dünyadaki 35 ülke arasında 19. sırada yer alıyor ve Güney Kore, 2018’den bu yana asgari ücreti önemli ölçüde artıran dünyadaki birkaç ülkeden biri.
Güney Kore’de ücretlilerin ortalama maaşı, iş deneyimine dayalıdır ve iki ila beş yıllık iş deneyimine sahip olanlar, daha az deneyimli meslektaşlarından daha fazla kazanmaktadır. Lise mezunu daha az deneyime sahip bir çalışana göre çok daha yüksek ücret alırken, lisans veya yüksek lisans mezunları daha da yüksek maaş almaktadır. Ayrıca, doktoralı çalışanlar. sadece yüksek lisans derecesine sahip çalışanlardan daha yüksek maaş alıyorlar.
Gelire dayalı ekonomi politikasının, sıradan vatandaşların yaşam kalitesi ve yaşam standardı üzerinde olumlu etkileri olmuştur. Gelir kutuplaşmasını da hafifletti, ancak bunun küçük işletme sahipleri üzerinde yan etkileri oldu. Küçük işletmeler, rekabetçi kalabilmek için işgücü maliyetlerini artırmak zorunda kaldı ve iş piyasası daha da zorlaştı. Birçok mal sahibi, mevcut yüksek yaşam maliyeti ve sınırlı istihdam fırsatları nedeniyle işçi kiralamaktan korkuyor.
Güney Kore’de asgari ücretli çalışanların ortalama aylık geliri 2019’da %4,1 arttı. Ülkede saatte 7,5 ABD dolarına eşdeğer olan asgari ücret, geçen yıla göre %10,9 artışla saatte 8.350 won olarak belirlendi. önce. Ücretlerdeki artışla birlikte Güney Kore’de ortalama maaşlar önemli ölçüde arttı. Seul’deki asgari ücret ile Cumhuriyet’in geri kalanındaki ortalama maaş arasında büyük bir uçurum var.
Seul’de kiralık
Seul’de asgari ücretle kiralamak istiyorsanız, kontratı imzalamadan önce ne bekleyeceğinizi bilmelisiniz. Güney Kore’nin rekabetçi bir konut piyasası vardır, bu nedenle ülkeye taşındıktan sonraki bir ay içinde uzun süreli konaklama yeri bulabilirsiniz. Ayrıca, kira sözleşmesi için doğru belgeleri sağlamalısınız. Bir emlakçı, ihtiyaçlarınızı iletmenize yardımcı olabilir. InterNations bu konuda harika bir kaynak olabilir.
Seul’de kiralarken en büyük zorluklardan biri, yüksek konut maliyetidir. Seul’de yaşam standardı yüksekken, şehir merkezinin dışında bir daire tek yatak odalı bir daire için 450 ABD dolarından daha ucuz olabilir. Ayrıca, Seul’deki tüm hanelerin %44,6’sı gelirlerinin önemli bir bölümünü gıdaya harcıyor, bu da Seul’de asgari ücretle bir daire kiralamayı imkansız bir hedef haline getiriyor. Neyse ki, bu fiyatın yarısından daha azına bir daire alabilirsiniz.
Seul’de asgari ücretle kiralama yapmanın yanı sıra, güvenilir bir gelir kaynağına sahip olmanız gerekecek. Tüm evrak işlerinde size yardımcı olabilecek InterNations aracılığıyla bir emlakçı bulabilirsiniz. Güney Kore’de kira, anahtar paranın aylık kiraya oranına göre belirlenir. Başka bir deyişle, anahtar paranız ne kadar büyükse, aylık ödemeleriniz o kadar düşük olacaktır. Bu oran Güney Kore’de son derece önemlidir.
Güney Kore’de asgari konut standartlarını karşılamayan hanelerin oranı, geçen yıl tüm zamanların en yüksek seviyesi olan 2018’deki %5,9’dan 2019’da %16,1’e düştü. Oran, 2018’den başlayarak üç yılda düştü. Sonuç olarak, kira- sabit bir geliri olmayanlar için gelire oranı arttı. 2019’da Güney Kore’de asgari maaş metrekare başına 35,8 sente eşitti. Ücretler artıyor olsa da, kiracılar için gerçek konut maliyeti önemli ölçüde arttı.
Güney Koreliler uzun saatler çalışırken, son yıllarda yaşam maliyeti fırladı ve birçok kişiyi iki yakayı bir araya getirmek için mücadele etmeye bıraktı. Sonuç olarak, Moon Jae-in eşitsizliği azaltma ve asgari ücreti artırma sözü verdi. Asgari ücret son beş yılda arttı, ancak hükümetin asgari ücreti artırma yönündeki son hamlesi, artışın son beş yıldaki kadar büyük olmayacağı yönündeki beklentileri artırdı.
Diğer büyük şehirlerdeki ortalama maaş
Güney Kore’de asgari ücret 31 Aralık 1986’da uygulamaya kondu ve 1 Ocak 1988’de başladı. Yasa çıkmadan önce işçiler gerçek asgari ücretin yüzde 30’undan daha azını alıyordu. Bugün, Güney Kore’deki Asgari Ücret Komisyonu’nun asgari ücreti yılda en az bir kez gözden geçirmesi zorunludur. 31 Mart’a kadar, Güney Kore’de Çalışma ve Çalışma Bakanı’na bir asgari ücret faturası sunulmalıdır. Yeni asgari ücret 1 Ocak’tan itibaren geçerli olacak.
Güney Kore’de maaşlar mesleğe ve iş deneyimine göre değişir. İki yıldan fazla deneyime sahip olanlar, daha az deneyimli profesyonellerden %32 daha fazla kazanıyor. Yüksek lisans ve doktora derecesine sahip olanlar dereceler, daha az deneyimli çalışanlara göre %22 daha fazla kazanıyor. İngilizce geçmişiniz varsa, ortalama maaş daha yüksek olacaktır. Ek olarak, Güney Kore’deki ortalama maaş, beceri yeterliliğine ve endüstri talebine göre değişir.
1980’lerin sonlarında, Güney Kore’nin büyük şehirlerindeki yaşam standardı önemli ölçüde iyileşti. Ekonomik Planlama Kurulu Nisan 1988’de Seul ve diğer büyük şehirlerdeki ortalama aylık maaşın bir önceki yıla göre yüzde 16.1 artışla 612.400 won (veya 868 ABD doları) olduğunu bildirdi. Maaşlar sektöre göre değişmekle birlikte, genellikle OECD ortalamasının altındadır. Güney Kore’de daha yüksek maaşlı bir iş arıyorsanız, başka bir ülkeye taşınmayı seçebilirsiniz.
Büyük bir Asya ekonomisi olmasının yanı sıra, Güney Kore’nin iş piyasası son yıllarda idealden daha azdı. Pek çok aşırı kalifiye insan, Güney Kore işgücü piyasasında iş bulmakta zorlanıyor. Korelilerin çoğu emekli olana kadar hala bir şirkette takılıp kalıyor, bu da yeni gelenlerin pazara girmesini zorlaştırıyor. Birçoğu daha iyi bir iş bulmak için yakın ülkelerdeki ve ABD’deki uluslararası fırsatlara yöneliyor.
Güney Kore’de ortalama bir vatandaşın gerçek medyan geliri yıllar içinde istikrarlı bir şekilde arttı ve şu anda Batı Avrupa ülkelerininkiyle aynı seviyeye geldi. Aslında, 2020’de Seul, Güney Kore’de asgari ücret saatte yaklaşık 8.590 Won olacak, bu da yaklaşık 7,3 ABD Doları. Başkentte yaşayan insanların rahat yaşamak için ayda yaklaşık 1,5 milyon KRW’ye ihtiyaç duyması bekleniyor.
taksi ücretleri
Seul’deki taksi ücretleri 16 Şubat’tan 2 Mart’a kadar artacak. Artış 70.000 taksiyi etkileyecek. Temel ücret geçen Ekim ayında 3.000 won idi ve 1.500 won artarak gün içinde 7,80 S$ ve gece geç saatlerde 8,00 S$ olacak. Bu zam yüzde 27’lik bir artışı kapsayacak. Ancak, ücret asgari ücret olarak belirlenmemiştir – şehre göre değişir.
Yakın zamana kadar ücretleri Ulaştırma Bakanlığı belirliyordu. Ülkedeki tüm taksiler için standart bir oran ve seviye belirledi. Artış oranı nispeten düşük olsa da lüks taksilerin ücretleri daha yüksektir. Bunun nedeni diğer taksilere göre daha fazla lüks ve hizmet sunmalarıdır. Ancak, hükümetin taksi operatörlerinin onayı olmadan ücretleri artırmasının bir yolu yoktur. Sonuç olarak, taksi sektörü artan maliyetleri ödemek zorunda kalıyor.
Kalite düzenlemesi kamu güvenliği için de önemlidir. Asgari ücrete ek olarak, düzenlemeler işçileri kazalardan korumaya yöneliktir, böylece halk bindikleri taksilerin kaliteli olduğundan emin olabilir. Taksi şirketlerinin ayrıca kolayca tanınmaları için ayırt edici görünüm kullanmaları gerekir. Bu düzenleme, düzenleyici düzeyde bazı sorunlara yol açmıştır. Bununla birlikte, ekonomik düzenlemeye karşı çıkan bazı ekonomistler, kalite düzenlemesinin iyi bir fikir olduğu konusunda hemfikirdir.
Deregülasyon acil bir çözüm değildir. Yine de taksi fiyatlarını kontrol etmek gerekiyor. Taksi ücretleri merkezi bir hükümet tarafından düzenlenirse, taksi şirketleri arasındaki rekabet artacaktır. Bu, daha düşük fiyatlar ve daha kısa bekleme süreleri ile sonuçlanacak ve tüketici bundan fayda sağlayacaktır. Taksi operatörleri daha sonra gelirlerini artırmak için toplu taşıma ile rekabet etmek zorunda kalacaklardı. Rekabet, sonuçta daha yüksek fiyatlara yol açacak olan taksi hizmetlerine olan talebi artıracaktır.
Diğer bir çözüm ise bölgesel sınırların kaldırılmasıdır. Bu, ülke genelinde tek tip ücretlere izin verecektir. Bu aynı zamanda taksi şirketlerinin her şehirde asgari ücretle çalışmasını sağlayacaktır. Yeni bir taksi şirketinin ilgili ilçe meclisine başvurması gerekecek ve belediye ruhsat verip vermeyeceğine karar verecek. Ayrıca, konsey sektördeki yerleşik operatörlere danışacaktır. Geçerli bir ehliyet olmadan taksiye ruhsat vermek mümkün değildir.
