Cezayir’de asgari ücret etrafında kazanır 45.300 DZD (310 Dolar) Ve ortalama maaş 180.000 DZD (1.230 USD) her ay. En düşük ortalama maaşlar 45.300 DZD (310 USD) aralığındadır ve en yüksek ortalama, gerçek maksimum maaş daha yüksektir 800.000 DZD (5.469 USD). Dünya Bankası, ülkeler için gelişmişlik göstergelerine ilişkin veri toplayan bir kuruluştur. Onların verileri asgari ücret Cezayir’de, kamu tarafından tanınan kuruluşlar da dahil olmak üzere çeşitli kaynaklardan gelir. Cezayir ve benzeri diğer ülkelerde asgari ücreti belirlemek için bu verileri kullanabilirsiniz. Cezayir’deki asgari ücret hakkında daha fazla bilgi edinmek için okumaya devam edin. Bu kadar düşük olmasının nedenlerini tartışacağız. Ekonomik iklimve sivil topluma yönelik tehditler. Ek olarak, bugün Cezayir’de asgari ücretin ne olduğuna bakacağız.
Düşük Dernek Düzeyinde Etkinlik
Derneklerin faaliyetlerinin düşük düzeyde olması asgari ücret bu ülkede birkaç faktöre kadar izlenebilir. 1962’den beri yönetici sınıf, modern ideolojileri empoze ederek ve siyasi baskı uygulayarak sivil toplumu sömürdü. Bu faktörler arasında entelektüel katılımın olmaması, ekip ruhunun olmaması ve derneklerde şeffaflığın olmaması sayılabilir. Sonuç olarak, Cezayir dernek hareketi büyük bir yenilgiye uğradı.
Dernekleri düzenleyen ilk yasa Cezayir 1971’de yayınlandı ve ortaklığı birkaç kişi arasında bir anlaşma olarak tanımladı. insanlar kar amacı gütmeyen faaliyetlerde bulunmak. Bu yasa sosyalist ideoloji bağlamında çıkarıldı ve dernekleri ulusal uyum ve devletle rekabet için bir tehdit olarak gördü. Ancak sosyalist dönemde devletin baskın rolü derneklerin oynadığı role yansımıştır.
bu Cezayir hükümeti derneklerin faaliyet düzeylerinin düşük olması nedeniyle de eleştirilir. asgari ücret. Cezayir anayasası ayrıca dernekler için bir dizi uluslararası insan hakları sözleşmesine uyma yükümlülüğü getirmektedir. Bu anlaşmalar, örgütlenme ve dernek kurma hakkını koruyan Afrika İnsan ve Halkların Hakları Sözleşmesini içerir. Ancak Cezayir hükümeti bu uluslararası anlaşmaları tam olarak uygulamadı.
Türkiye’de örgütlenme özgürlüğünün olmaması Cezayir turizm sektörü ile sınırlı değildir. Hatta bu sektördeki birçok dernek yasaklanmış ya da Cezayir’de turizmin gelişmesini baltalıyor. Buna rağmen, Cezayir hükümeti dernekleri toplumu kontrol etmek için kullanmaya çalışmıyor. Gerçekten de, dernekler yerel yatırımı teşvik ederek ve kolaylaştırarak turizmin gelişmesine fiilen katkıda bulunabilirler. Ancak mevcut devlet politikası, derneklerin katılımını engellemekte ve sektörün gelişmesini engellemektedir.
Cezayir geniş bir sivil topluma sahipken, dernek faaliyetinin düzeyi asgari ücret düşük kalır. Pek çok vatandaş, derneklere katılmanın anlamsız ve etkisiz olduğuna inanıyor ve bu tutum, derneklerin faaliyet düzeyinin düşük olmasıyla pekiştiriliyor. Ancak medyanın olmaması, derneklere katılımı beyhude gösteriyor. Bu da asgari ücreti doğrudan etkiler. Medya eksikliği ve derneklerin öneminin bilinmemesi vatandaşları bu gruplara katılma konusunda isteksiz kılıyor.
Örgütlenme Özgürlüğünün Olmaması
Cezayir toplum, 1962’deki bağımsızlığından bu yana otoriter bir rejim tarafından yönetiliyor. Sosyalist dönemde, Cezayir hükümeti 1971’de derneklere ilişkin ilk yasayı çıkardı. ortak bir amaç Ancak kısa süre sonra yasanın derneklerin çalışmasına katı koşullar getirdiği anlaşıldı. Cezayir’in derneklerle ilgili ilk yasası onları ezmeyi amaçlamamakla birlikte, faaliyetlerine büyük yasal engeller koyarak onları zayıflattı.
Cezayir’deki siyasi sürece güven eksikliği durumu daha da kötüleştirdi. Ülke, Aralık 2010 ile Mart 2011 arasında önemli bir huzursuzluk yaşadı. Başkan Buteflika, Nisan 2011’de anayasa ve dernekleri yöneten yasalarda yapılacak değişiklikler de dahil olmak üzere kapsamlı reformlar sözü verdi. Ancak dernek oluşumuna kısıtlamalar getiren yeni Dernekler Yasası bir geri adımdı. İnsan Hakları İzleme Örgütü, derneklerin hâlâ kısıtlamalara ve sansüre tabi olduğunu bildirdi.
ILO, Cezayir yasalarını örgütlenme özgürlüğü ile ilgili olanlar da dahil olmak üzere ILO sözleşmelerini ihlal ettiği için de kınadı. Örgüt, Cezayir’i ILO sözleşmelerini ihlal eden ülkelerin kara listesine aldı. Cezayir’in yeni bir iş kanununu kabul etmesinin sekiz yıl sürdüğü ve sendikaları kaydettirmekte aşırı derecede yavaş olduğu iddia ediliyor. Sonuç olarak, işçilerin haklarını ihlal etti.
Devlet, vatandaşların endişelerini gidermekte büyük ölçüde başarısız olsa da, Cezayir’deki dernekler hala topluluklarının kalitesini artırmaya çalışıyor. Ama sonuç olarak, sefil bir şekilde başarısız oluyorlar. Bu başarısızlığın en yaygın nedenleri arasında siyasi sorunlar, bürokratik atalet ve sosyal ilgi eksikliği sayılabilir. Ancak tüm bu sorunlara rağmen Cezayir dernekleri hala mücadele ediyor. Bu grupların nasıl çalışması gerektiği sorusuna net bir cevap yok gibi görünüyor.
Cezayir gelişmekte olan bir ülke olsa da, ülke demokrasi ve özgürlük ideallerini gerçekleştirmek için mücadele etti. Cezayir halkı her zaman ulusal bağımsızlık ve egemenliği elde etme kararlılığında olmuş, katılıma dayalı birçok kurum kurmuştur. Anayasaları ulusal bağları güçlendirmeyi amaçlar ve tüm vatandaşlarının haklarını garanti eder. Bu kurumlar özgür bir toplumun temelleridir. Cezayir vatandaşları gerçekten özgürlüğe bağlıysa, bunun için savaşmaya devam edecekler.
Ekonomik iklim
Ekonomik iklim asgari ücret içinde Cezayir ülkenin son yıllarda gelişen mali durumu ve yaklaşık 9 milyonluk iş gücü ile nispeten sağlıklı. İşgücü yüksek oranda tarım ve kamu sektörlerinde yoğunlaşmıştır ve ülkedeki genç işsizlik oranı %15 civarında seyretmektedir. Hükümet, çalışanların haklarını koruyan kapsamlı bir iş kanunu çıkarmıştır, ancak işverenler ve işçiler arasında hala zaman zaman anlaşmazlıklar yaşanmaktadır.
Cezayir bankacılık sektörü, Borsa d’Algerie’de işlem gören yalnızca birkaç şirket ile nispeten likit değildir. Ekonomi hala nispeten gelişmemiş olsa da, ülke son zamanlarda bankacılık sektörünü liberalleştirme ve krediye erişimi artırma yönünde bazı adımlar attı. 1995’ten beri hükümet, temel mallar üzerindeki fiyat kontrollerini kaldırdı ve çeşitli ürünler için sübvansiyonları kademeli olarak kaldırdı. Cezayir Gerçek Zamanlı Hesap Görme sistemi, güvenilir elektronik ödemeleri kolaylaştırır.
Cezayir ekonomisi, GSYİH’nın kabaca üçte birini oluşturan doğal gaz ve petrol ihracatı tarafından yönlendirilmektedir. Ülke ekonomisi geleneksel olarak tarıma dayalıydı, ancak hidrokarbonlar hızlı bir sanayileşmeyi körükledi. Cezayir’in bağımsızlığından sonra hükümet, sosyalist bir devlet sistemi içinde merkezi olarak planlanmış bir ekonomi kurdu. Bu politika, ekonomiyi istikrara kavuşturmak ve nüfusun en yoksul kesimlerini korumak için atılmış olumlu bir adımdır.
Cezayir’de asgari ücret 2012’den beri ayda 180 dolardır. 2020’ye kadar 20.000 Cezayir dinarına (17,70 ABD doları) çıkması planlanmaktadır. Cezayirli işçilerin ayrıca İslami ay takvimine göre kutlanan yılda dokuz resmi tatil hakkı vardır. takvim. Ayrıca işçilere, hasta olmaları halinde kullanmaları gereken 30 gün tam ücretli yıllık izin hakkı verilmektedir. Bu hastalık günleri, hastalık kanıtı sağlandığı sürece tam olarak ödenir.
Ekonomi, son yıllarda COVID-19 virüsü de dahil olmak üzere çeşitli faktörlerden zarar gördü. Cezayir’in hidrokarbon endüstrisi GSYİH’nın dörtte birini oluşturmasına rağmen, yapısal bir düşüş yaşıyor ve üretiminin OPEC kotalarının altına düştüğünü gördü. Ülkenin kötüleşen ekonomik durumuna rağmen, ülkenin hidrokarbon endüstrisi ekonomik büyümenin önemli bir motoru olmaya devam ediyor. Ancak Cezayir’de yalnız değil.
Sivil Topluma Yönelik Tehditler
Cezayir hükümeti yoksulluğu azaltmak için asgari ücreti saatte 25 avroya çıkardı, bu diğer ülkelerden çok daha yüksek bir oran. Ancak yeni bir rapor, birçok Cezayirli’nin bunu karşılamakta zorlandığını ortaya koyuyor. Basına yönelik baskı konusunda da ciddi endişeler var. Hükümet, resmi Cezayir basın ajansı APS’nin ulusal güvenlik operasyonları ve sivil kayıplar hakkında haber yapmasını engelledi. Hükümet, terörizmin Cezayir’deki psikolojik etkisini azaltmayı amaçlıyor.
Bu konu Cezayir’de de siyasi ve toplumsal huzursuzluklara neden olmuştur. Şubat ayında Başkan Tebboune, Cezayir parlamentosunun alt meclisi olan Ulusal Halk Meclisini (APN) feshetti. APN’yi feshederek, milletvekillerinin normal beş yıllık görev sürelerini erken bitirmeyi başardı. Ancak, bu eylemin hoşnutsuz vatandaşları yatıştırma girişimi olup olmadığı ve kökten değişiklik çağrılarını susturma girişimi olup olmadığı net değil.
Cezayir yönetici sınıfı bu huzursuzluğu siyasi olarak görmezden gelirken, Cezayirlilere yönelik baskı henüz sona ermiş değil. Hükümet medyayı sansürledi ve barışçıl siyasi aktivistlere karşı terör suçlamaları getirdi. Ayrıca hükümet, ifade ve örgütlenme özgürlüğüne defalarca müdahale etti. 22 Haziran’da Cezayir İçişleri Bakanlığı, Berberi azınlığa toplantılarını askıya alma çağrısında bulunan laik bir siyasi partiyi uyardı.
Cezayir’deki parlamento seçimlerinin Cezayir’deki derin siyasi krizi çözmesi pek olası değil. RND ve FLN kargaşa içinde ve yolsuzluk davaları üst kademelerini kırıp geçirdi. Muhalefet partileri, seçimlerin hileyle gölgeleneceğini iddia ederek büyük ölçüde katılmayı reddettiler. Ve bağımsız bir seçim otoritesinin Eylül ayında oluşturulması bile seçmenleri ikna etmek için çok az şey yaptı. Cezayir’in siyasi geleceğinde bir fark yaratamayacak kadar kutuplaştırıcı ve bölücüler.
Silahlı gruplar Cezayir basınını hedef aldı. Eylül ayında, ailesi 1997’den beri ondan haber alamayan biri de dahil olmak üzere, Cezayirli gazeteciler ölümle tehdit edildi. Ancak silahlı gruplar, stratejilerini gazeteciler yerine Cezayir halkını hedef alacak şekilde değiştirdiler. Cezayir’de asgari ücret, hükümetin bir devrime hazırlanırken göz önünde bulundurması gereken önemli bir konudur. Aynı zamanda endişe sebebidir.
