olduğunu biliyor muydunuz? Gabon’da asgari ücret dünyanın en düşüklerinden biri mi? Ayda 150.000 CFA frangı (225 $) olan Gabon’daki asgari ücret, Fransa, Güney Kore veya Tunus’taki asgari ücretten neredeyse on kat daha düşük. Bu çok saçma. Çoğumuz televizyon ekranlarında gördüğümüz düşük maaşlar karşısında şok olurken, Gabon’da asgari ücretin diğer ülkelerden çok daha düşük olduğunu unutmamak gerekiyor.
Ayda 150.000 CFA frangı (225 $)
Gabon hükümeti, bir işçiye yasal olarak ödenebilecek en düşük miktar olan asgari ücret uygulamaktadır. Bu ücrete uymayan işverenler disiplin cezasına çarptırılabilir. Çoğu ülkede olduğu gibi, bu ücret ulusal düzeyde belirlenir. Bu rakam, herhangi bir işçiye yasal olarak ödenebilecek en düşük miktardır. Ancak, bir işverenin yasalara uymasının birçok yolu vardır.
Gabon hükümeti, ekonomisini çeşitlendirmeyi ve dövizini güçlendirmeyi, aynı zamanda istihdam yaratmayı ve sosyal ve ekonomik kalkınmayı desteklemeyi hedefliyor. Bu nedenle Acumen International, bu hedefler doğrultusunda Gabon’da personel yönetimi ve bordrolama süreçlerine yönelik etkin modeller geliştirmiştir. Küresel yetenekler için rekabetin her zamankinden daha şiddetli olduğu bir dünyada, uluslararası yetenekleri çekmek başarının çok önemli bir bileşenidir. Bu alanda başarılı olmak için şirketlerin operasyonlarına güvenebilmeleri ve kendilerini gereksiz risklere maruz bırakmamaları gerekiyor.
Gabon’da asgari ücret aylık 150.000 CFA’dır (225 ABD Doları). Buna ek olarak, Gabon’daki hükümet çalışanlarının ayda 20.000 CFA frangı (34 $) çocuk yardımı, seyahat ödenekleri ve sosyal yardım ödemeleri alma hakları vardır. Avusturya’da ise asgari ücret federal düzeyde belirlenmemiştir. Bununla birlikte, sosyal ortaklar ulusal bir asgari ücret için pazarlık yapmışlardır ve geçerli asgari ücret aylık 1.500 Euro’dur.
Ülke, GSYİH’ya yaklaşık yüzde 80 katkısı ve ülkenin mali gelirinin yüzde 60’ı olan bir petrol sektörüne sahiptir. Ancak hükümet, ülke gelirinin yüzde 60’ından fazlasını oluşturan petrol endüstrisine odaklanmak yerine ekonomisini çeşitlendirmeyi tercih ediyor. Ancak hükümet, 2015’te başına bela olan mali açıktan kaçınmak için ekonomisini çeşitlendirmeye odaklanmayı seçti.
Fransa’nınkinden on kat daha düşük
Gabonlular, sizden saatlerini onlarla paylaşmanızı istemekten çekinmeyen arkadaş canlısı bir gruptur. Sosyal gelenekleri Fransızlar kadar hoşgörülü olmasa da, beyazları kaba olarak görmezler. Bu, Gabonlular sizden saatlerini paylaşmanızı istediğinde kendinizi istila edilmiş gibi hissetmenize neden olabilir. Üstelik herhangi bir şey sorarsanız çok da ilgilenmezler ve asla kaba olmazlar.
Gabon hükümeti üç şubeye ayrılmıştır: cumhurbaşkanı, başbakan ve Bakanlar Kurulu’ndan oluşan yürütme organı; ve 120 sandalyeli Ulusal Meclis ve 91 sandalyeli Senato’dan oluşan yasama organı. Ülkede ayrıca üç yüksek mahkeme vardır: Yüksek Mahkeme, Yüksek Adalet Divanı ve temyiz ve devlet güvenlik mahkemeleri. Bu mahkemeler, Gabon halkı için ana iletişim yollarıdır.
Gabon’un asgari ücretinin bu kadar düşük olmasının birkaç nedeni var. Ülkenin güçlü bir ekonomisi var, Afrika, Avrupa ve Amerika pazarlarıyla Afrika’dan daha fazla bağı var ve yabancı işgücüne bağlı. Gabon ekonomisi büyük ölçüde ham petrol üretimine dayanmaktadır. Ülke, komşu ülkelere ihraç etmeye yetecek kadar muz ve muz üretiyor. Dükkanların çoğu Batı Afrikalılara ait ve Kamerunlu ve diğer komşu ülkelerdeki kadınlar açık pazarlara hakim.
Ülkede ayrıca gelişen bir eğitim sistemi var. Omar Bongo Üniversitesi, çeşitli konularda iki yıllık programlar ve seçilen alanlarda ileri düzey çalışmalar sunmaktadır. Güneydeki birkaç okul dışında ülkedeki üniversitelerin çoğu erkektir. Buna ek olarak, Gabon’daki okullara üst sınıf erkekler hakimdir. Sonuç olarak, birçok ders ve standart erkek öğrencilere yöneliktir. Ancak, bazı kadınlar artık yurtdışında okuyor.
Güney Kore’den on kat daha düşük.
Kore’de artan eşitsizlik, büyük firmalar olan chaebol’ler ile küçük ve orta ölçekli işletmeler (KOBİ’ler) arasındaki işgücü piyasalarının ikiliğine atfedildi. Bu durum gelir dağılımında gerilemeye yol açmış ve artan düzensiz işçi sayısı sorunu daha da kötüleştirmiştir. Ayrıca, chaebol hissedarları temettülerini artırarak siyasi nüfuzlarını koruyorlar.
Ülkenin kentsel nüfus oranının yüksek olması hızlı kentleşmeden kaynaklanmaktadır. 1970’de Seul göçmenler için bir şehirdi. 2000 yılına gelindiğinde bu oran %50’ye ulaşmıştı. Benzer şekilde, diğer büyük şehirler de göç yoluyla büyük nüfus artışları yaşadı. 1970’lerin sonlarından bu yana, kent sakinlerinin sayısı istikrarlı bir şekilde arttı. 2000 yılında %80’e ulaştı. İlk evrelerinde kırdan kente göç, hızlı kentleşmenin büyük bir bölümünü oluştururken, büyük kentlerin iç bölgelerine yeni kentlerin kurulması, 1980’lerden bu yana hızlı kentleşmenin önemli bir nedeni olmuştur.
Bu artan oranın bir başka nedeni de Kore’nin eğitim sisteminin acımasız, otoriter ve stresli olarak görülmesidir. Buna karşılık, Birleşik Krallık’ta üniversite eğitiminin maliyeti Güney Kore’dekinden yaklaşık 10 kat daha yüksektir. Sonuç olarak, Kore’deki birçok ebeveyn, dünyanın en büyük sektörü olan özel derslere büyük miktarlarda para harcıyor. Ancak, bu yüksek maliyetli üniversite derecelerinin ekonomi üzerinde olumsuz bir etkisi vardır.
Kore’deki demografik geçiş 20. yüzyılın başlarında başladı ve Batı tıbbi sistemleri ölüm oranlarındaki düşüşe bağlandı. 1925’te 37 olan Kore’de yaşam beklentisi 1955-60’ta 52’ye yükseldi. Bununla birlikte, uzun ömürlülükteki bu artış, arazi kaynakları üzerindeki baskıları artırdı. 1950’lerden sonra, nüfus sabitlendi ve aile planlamasına devlet müdahalesi önemli ölçüde arttı. 1980’lerde doğurganlık oranları çıplak nüfus yenileme seviyelerine ulaştı. Bu dönüşümün tamamlanması 20 yıl sürdü.
Tunus’tan on kat daha düşük
Tunus’ta aylık asgari maaş 150.000 CFA frangı, bu da bölgedeki diğer ülkelerdeki ortalama maaşın yarısından biraz fazla. Devlet çalışanları, barınma ve ulaşım yardımlarının yanı sıra aylık 20.000 CFA frangı ödenek alma hakkına sahiptir. Ancak özel sektör çalışanları bu tür yardımlardan yararlanamıyor. Ayrıca, yerleşik olmayan kişilerin sosyal güvenlik vergisi ödemesini zorunlu kılan hiçbir yasa yoktur.
Ayrıca, Tunus’ta vergi rejimi işverenin yanındadır. Gelir vergisi, yerleşik olmayanların brüt gelirleri üzerinden yüzde 20’lik sabit bir oran üzerinden alınır. Tunus vergi kanunu, bir takvim yılında 183 günden fazla ülkede bulunan kişileri Tunuslu olarak tanımlar. Ayrıca, vergi mükellefleri, geri dönüşlerinden sonra ev sahibi ülkede 10 günden fazla kalamazlar.
Güney Afrika’dan on kat daha düşük.
Gabon’da asgari ücret ayda 150.000 CFA frangı. Bu miktar, çocuk başına 20.000 CFA frangı ödeneği ve aylık ulaşım yardımlarını içerir. Ancak, özel sektör çalışanlarına barınma ve aile yardımları garanti edilmemektedir. Gabon’daki asgari ücret en son 1-Şubat-2010’da değişti. Ülke ekvatoral bir iklime sahiptir ve sıcaklıklar yıl boyunca ılıktır. Ortalama sıcaklık üst 20s C ve düşük 80s F’dir.
