Nikaragua’da asgari ücret dünyadaki en yüksek ücrettir. Ortalama Nikaragualı’nın satın alma gücünü cezalandıran her altı ayda bir ayarlanır. Ayrıca Nikaragua’daki hukuk sistemi son derece zayıf ve bu da sorunu daha da büyütüyor. Nikaragua’daki asgari ücretin dünyadaki en yüksek asgari ücret olduğu doğru olsa da, Nikaragua halkının satın alma gücünü korumaya yetmiyor. Yoksullara yardım etmenin daha iyi yolları olmalı.
Nikaragua dünyanın en yüksek asgari ücretine sahip ülkesi
Saatlik ulusal asgari ücret 7,83 ABD doları olan Nikaragua, Latin Amerika’daki en yüksek maaşlı ülkedir. Bununla birlikte, güvenilir işgücü istatistikleri elde etmek bir zorluktur. 1990 itibariyle, Nikaragua’nın işgücünün neredeyse yarısı işsizdi. Bugün birçok işçi, ekonomik olarak aktif nüfusun yaklaşık yüzde 55’ini oluşturan kayıt dışı sektörde geçimini sağlıyor. 1980’lerin sonları, hiperenflasyonun geleneksel maaşları yok ettiği ve sayısız insanı iki yakayı bir araya getirmek için alternatif yollar aramaya zorladığı bir zamandı. Hatta bazıları geçimlerini sağlamak için sokaklara veya karaborsaya döküldü.
Ortega hükümeti, kendisini bir darbenin kurbanı ilan ederek ve uluslararası önerileri reddederek tepki gösterdi. Son mevzuat, uluslararası kuruluşlarla ilişkileri daha da gererek insan hakları ihlallerini daha yaygın hale getirdi. Ülkenin yabancı ajanlarla ilgili yasası, yabancı aktörlerin iç siyasete müdahale etmesini yasakladı. Ayrıca yabancı ajanların siyasi haklarını askıya alır ve mal varlıklarına el konulmasına izin verir.
Ülke départements, belediyeler ve bölgelere ayrılmıştır. Belediye meclisleri, her belediyenin halkı tarafından doğrudan seçilir ve kentsel gelişim ve arazi kullanımı da dahil olmak üzere yerel yaşamın birçok yönünden sorumludur. Belediye meclisleri ayrıca kendi belediyeleri içinde halka açık parklar inşa etmekten, kamusal alanların ve kültürel kurumların bakımından sorumludur. Bunlara ek olarak, Nikaragua’nın iki yerli bölgesi vardır. Kuzey Atlantik Özerk Bölgesi’nin başkenti Puerto Cabezas’ta, Güney Atlantik Özerk Bölgesi ise Bluefields’dedir.
Nikaragua hükümeti, işçilere ödenmesi gereken, hükümetin zorunlu kıldığı bir asgari ücrete sahiptir. Ayrıca Nikaragua’daki işverenler, işçilere asgari ücreti ödemedikleri için cezalandırılabilir. Nikaragua’daki asgari ücret, çalışmak için en düşük yasal ücrettir. Çoğu ülkede işverenler için Asgari Ücret zorunludur. Kendisine ödediğiniz maaştan memnun olmayan bir çalışanınız varsa, bunun farkında olmak ve ele almak daha iyidir.
Her altı ayda bir ayarlanır
Nikaragua’nın asgari ücreti, ekonomik büyümenin önünde bir engel ve yılda ortalama yüzde 12 civarında olan enflasyon nedeniyle ayda en az 1.901 dolara düşürüldü. Asgari ücret ekonominin dokuz sektörüne uygulanmaktadır ve her altı ayda bir artırılması gerekmektedir. Bu, ortalama aylık ücretin Nikaragualı bir tüketicinin satın aldığı temel mal sepetinin ancak yüzde 12’sini kapsadığı anlamına geliyor.
Bu yardım, Nikaragua hükümeti tarafından Nikaragua Sosyal Güvenlik Enstitüsü ile sözleşmeli kamu hastaneleri ve özel klinikler aracılığıyla sağlanmaktadır. Tıbbi faydalar arasında genel ve uzman bakımı, hastaneye yatış, laboratuvar hizmetleri ve doğum bakımı yer alır. Yaşlılık emeklileri de belirli tıbbi tedavilerden yararlanma hakkına sahiptir. Nikaragua halk sağlığı tesisleri, Sağlık Bakanlığı tarafından belirlenen temel bir listeye göre ücretsiz sağlık hizmeti ve ilaç sağlar. Bu asgari kriteri karşılayan bir kişiye ücretsiz tıbbi bakım garanti edilir.
Nikaragualıların satın alma gücünü cezalandırıyor
Ekonomik kalkınma uzmanı Marco Aurelio Pena’ya göre, Nikaragua’daki enflasyon, ortalama bir Nikaragualı’nın satın alma gücünü ciddi şekilde etkiliyor. Sorun şu ki, nominal maaşlar fiyat artışlarıyla orantılı olarak artmıyor, bu nedenle ortalama Nikaragualı’nın satın alma gücü ciddi şekilde düşüyor. Mühendislik mezunu bir ev hanımı olan Geovannia, kocasının gelirine katkıda bulunmak için el işleri yapmaya başladı.
Özel bankalar, 2018 krizinden bu yana yeni kredi vermeyi durdurdu ve para çekme işlemlerini karşılamak için fonları kısıtladı. Ocak ve Haziran 2019 arasında elli altı banka kapandı. Haziran 2019 itibariyle, finansal sistemin brüt portföyü, Haziran 2018’e göre %20 daha düşüktü. Nikaragua merkez bankası, 2018 krizinden bu yana bir gizlilik politikası benimsedi ve güvenilir ulusal bankacılık verilerini yayınlayamadı.
Nisan 2018 siyasi krizi sırasında, hükümetin Nikaragualıların taleplerine yanıt verme konusundaki isteksizliği fazlasıyla gösterildi. Hükümetin protestolara tepkisi orantısız bir şekilde şiddetliydi ve sonuç yaygın şiddet oldu. Bu arada hükümet, COVID-19 krizine yeterince yanıt veremedi ve 2020’de ortaya çıkan salgın, onun nüfusu korumadaki yetersizliğinin altını çiziyor. Bu, ülkenin baskıcı bir otokrasiye dönüşmesini daha da hızlandırır.
Nikaragua ekonomisinde birçok güçlü oligopol vardır. Bunlar küçük ekonomilerde yaygındır. Bu sektörlerden bazıları turizm, telekomünikasyon ve hava taşımacılığıdır. Ekonomi, Sandinista hükümetinin ekonomi üzerindeki sıkı kontrolü nedeniyle de ciddi şekilde kısıtlanıyor. Özel sektör, Nikaragua’nın rekabet gücüyle ilgili endişelerini dile getirmesine rağmen, bu, onun yeni firmalar kurmasını büyük ölçüde engelledi.
Zayıf bir hukuk sistemine sahiptir.
Nikaragua’daki asgari ücret, komşu ülkelerdeki asgari ücretle aynı değil. Ücretler daha yüksek olsa da, ekonomiyi ayakta tutmak için yeterli değil. Nikaragua’daki asgari ücretin ne kadar olduğu belli değil. Ülke, 2018’de başlayan ve 2020’de ülkeyi etkisi altına alacak ağırlaştırılmış bir ekonomik kriz yaşıyor. Bunun en ağır sonuçları arasında, yoksulluk ve aşırı yoksulluk artışı ve dış borç artışı yer alıyor. Buna rağmen hükümet, ülkedeki en büyük sorunları henüz çözebilmiş değil.
Nikaragua’daki yargı sistemi özgür ve bağımsız değildir. Sandinistalar onlarca yıldır hükümet pozisyonlarında bulunuyor ve Ortega hükümeti yolsuzluğa bulaşmış aktörlere siyasi koruma sağladı. Eski Salvador cumhurbaşkanı Mauricio Funes rüşvetten suçlu bulunduktan sonra beş yıl hapis cezasını çekti. Benzer şekilde, eski Tayland başbakanı Thaksin Shinawatra, Nikaragua’da iki yıl hapis cezasını çekti.
Nikaragua’daki mevcut siyasi ortam, kamuoyu araştırmaları yapmayı ve istatistik üretmeyi zorlaştırdı. Ülkenin demokrasisine ilişkin en son veriler, 2018’de yayınlanan bir Latinbarometro raporundan geliyor. Rapor, demokrasiye desteğin 2007’den 2017’ye düştüğünü, ancak 2018’de %51’e geri döndüğünü gösteriyor – bölgesel ortalama olan yüzde 48’in biraz üzerinde. Demokrasiye verilen bu destek artışı, iktidar ile muhalefet arasındaki kutuplaşmanın artmasıyla açıklanabilir.
Nikaragua’da gazetecilere yönelik çok sayıda taciz raporu var. İfade özgürlüğü eksikliğine ek olarak, polisin taciz edildiğine dair raporlar var. Fundacion Violeta Barrios de Chamorro’ya göre, Nikaragua’da en az 712 medya özgürlüğü vakası yaşandı. Ayrıca, Mayıs 2018’de Nikaragua İnsan Hakları Merkezi, muhalif aktivistlerin taciz ve aşırı güç kullanımı da dahil olmak üzere kötüye kullanıldığını belgeledi. Ayrıca Nikaragualı gazeteciler ve medya kuruluşları, barışçıl protestoları haber yaptıkları için hedef alındı.
Zayıf bir KSS programı var
Nikaragua, daha sürdürülebilir bir tarım sektörünü teşvik etme arayışında, KSS programını iyileştirmeli ve reformların en iyi tasarımı ve sırası konusunda başlıca paydaşları arasında fikir birliği sağlamalıdır. İthal edilebilir üreticilerin ve yüksek düzeyde korunan mahsullerin ihtiyaçlarına öncelik vermeli ve yoksulları en iyi nasıl destekleyebileceği konusunda bağışçı toplulukla anlaşmaya varmalıdır. Bu rapor, daha etkili bir KSS’ye ulaşmak için ele alınması gereken temel konuları özetlemektedir. Nikaragua’da, zayıf bir KSS programı ülkenin ekonomik istikrarsızlığını şiddetlendiriyor ve hükümetin yoksul tarım üreticilerinin ihtiyaçlarına daha fazla odaklanması gerekiyor.
Nikaragua sınırlı bir altyapıya sahiptir. Kişi başına kilometre olarak 62 ülke arasında 55. sırada yer almaktadır. Tarımsal amaçlı kullanılan elektrik yüzde 15 KDV’ye tabi olmadığı için pompaj ve sulama maliyeti diğer kullanımlara göre çok daha düşük. 2001 yılında ülke genelindeki ortalama kamyon hızı 14 km/s idi. Elektrik eksikliği, modern iletişim ve sulama pompalarının çalıştırılmasını da zorlaştırır. Sonuç olarak, Nikaragua hükümeti ülkenin KSS programını iyileştirmek için çalışıyor.
Geliştirilmiş arazi ve işgücü piyasaları, kırsal üretkenliği artırmanın anahtarıdır. 1998’de Nikaragua’daki tarım arazilerinin yalnızca yüzde 25’i ihraç edilebilir ürünlere ayrılmıştı. Honduras, Ekvador ve Kosta Rika ile karşılaştırıldığında, Nikaragua’nın tarımsal ticareti, tarımsal GSYİH’nın yüzde 84’ünü temsil ediyordu. Zayıf faktör piyasaları, çiftliklerin karlılığını azaltır ve işgücü verimliliğinin düşmesine neden olur. Bu sorunların sosyal sonuçları da vardır. Kırsal alanlarda, düşük verimlilik çiftçiler için daha düşük ücretlere ve daha az gelire yol açar.
