bu İtalya’da asgari ücret sektörel düzeyde toplu iş sözleşmeleri ile belirlenir. Ücretler, yapılan işin türü için makul ve işçiyi ve ailesini geçindirecek kadar yüksek olmalıdır. İtalya’da yasal bir asgari ücret yoktur, ancak işçilerinin yaklaşık yarısı toplu iş sözleşmeleri kapsamındadır. İmalat sektöründe, asgari ücret saatte 7 € civarındadır. Makale ayrıca Card ve Krueger’in çalışmasının asgari ücretler üzerindeki etkilerini tartışıyor.
İtalya’da bir fabrika işçisinin ortalama maaşı
Bir İtalyan Fabrika İşçisi genellikle yılda 16.330 Dolar ile 25.045 Dolar arasında kazanır. En yüksek ücret lise diplomasına sahip fabrika işçileri içindir. Maaş düşükten yükseğe değişmekle birlikte, sektöre ve yere göre değişir. Salary Explorer’a göre, İtalya’daki kadınlar tüm sektörlerde erkeklerden %6 daha az kazanıyor. Ancak finans ve sigortacılık sektörlerinde erkekler, kadın meslektaşlarına göre %25’e varan oranlarda daha fazla kazandıkları için belirgin bir avantaja sahip.
İtalyan işçiler genellikle haftada 36 saat çalışırken, maksimum yasal çalışma haftası, sekiz saatlik fazla mesai dahil 40 saattir. Çoğu İtalyan, iki saatlik öğle yemeği molası ile sabah 8’den akşam 1’e kadar çalışıyor. İş günleri akşam 6/7 civarında bitiyor ve dört haftalık ücretli izinleri var. İtalyan işçiler ayrıca 12 resmi tatil hakkına sahiptir. İtalya’da vergi oranı %23 ile %43 arasında değişmektedir.
İtalyan hükümetinin asgari ücreti yok, ancak işçilerin hayatta kalabilmeleri için hala iyi bir eğitime ve iyi bir işe ihtiyaçları var. Aslında İtalya’da bir fabrika işçisi ayda 500 Euro kadar az kazanabiliyor ki bu rahat yaşamak için yeterli. Sekiz veya on iki yıllık deneyime sahip bir mezun yılda 64.000 EUR kazanabilir. Bu maaş konut, ulaşım ve diğer faydaları içerir.
İtalyan tekstil endüstrisi, İtalya’nın ana ekonomik kaynağıdır. Ancak son mali kriz bu sektörü de etkiledi. Tekstil endüstrisi sahipleri ucuz işgücü kiralayabilirken, operasyonlarını başka yerlere taşımak için daha çok söküm tesislerini kullanıyorlar. Ünlü İtalyan markaları da daha ucuz işçilik arayışıyla yurt dışına taşındı. Son birkaç yılda, ülkedeki kadınlar geride kaldı. Ancak vasıfsız işlerde çalışan kadınların sayısı hızla artıyor.
İtalya’da gıda endüstrisi, teknoloji sektörü, makine endüstrisi, tekstil endüstrisi ve kimya endüstrisi hızla büyüyor. Geleneksel endüstride yetenek hala gereklidir. Dokuma, ağaç işleri ve elektronik alanlarında birkaç pozisyon mevcuttur. Ancak, İtalya’da uzun süre kalmak istiyorsanız, ağ oluşturma uygun bir seçenek olmaya devam ediyor. Halihazırda İtalya’da bir işi olanlar, onlarla doğrudan iletişime geçebilir veya olası geçici görevlendirme fırsatları hakkında bilgi alabilir.
Asgari ücret, Avrupa vatandaşları için AB vatandaşı olmayanlardan farklıdır. AB vatandaşlarının İtalya’da çalışmak için çalışma izni başvurusu yapmasına gerek yoktur. Ancak geçerli bir kimliğe ve vergi numarasına ihtiyaçları var. Agenzia Delle Entrate bu belgeleri düzenleyebilir. Bir sonraki adım, bir polis karakoluna kayıt olmaktır. Bundan sonra, göçmenlik ofisi size İtalya’da yasal olarak çalışmanıza yardımcı olacak evrakları gönderecektir.
Asgari ücret toplu sözleşme ile belirlenir
İtalyan Anayasası, asgari ücretin ulusal toplu iş sözleşmesiyle eşleşmesini zorunlu kılar, ancak asgari ücretin gerçek düzeyi bireysel sektörel toplu iş sözleşmeleriyle belirlenir. En fazla temsil gücüne sahip ulusal sendikalar, sektörel asgari ücretler konusunda hemfikirdir. İtalyan mahkemeleri asgari ücreti belirlerken bu ücret sözleşmelerini göz önünde bulundurur. Asgari ücret sabit olmamakla birlikte, sosyal taraflar asgari ücreti belirleme sürecinin önemli bir parçasıdır.
İtalyan asgari ücreti kanunla belirlenmez, ancak işverenlerle yapılan toplu sözleşmelerle belirlenir. Yapılan işin miktarı ile orantılıdır ve işçinin ve ailesinin asgari geçimini karşılayacak kadar yüksek olmalıdır. İtalya’da kanunen asgari ücret bulunmamakla birlikte, işgücünün yaklaşık yarısı toplu iş sözleşmeleri kapsamındadır. Bu toplu sözleşmeler zorunlu değildir, ancak genellikle çalışanlar için asgari ücret belirlemek için kullanılır.
İtalyan hükümeti asgari ücreti artırmayı öncelik haline getirdi. Bununla birlikte, İtalya’daki mevcut asgari ücret, saatte 9 Euro olan AB asgari ücretinin çok altındadır. Bunun nedeni, İtalyanların genellikle yarı zamanlı ve kısa süreli çalışanlar olmasıdır. Ancak bu işçilerin ülke ekonomisi üzerinde olumsuz etkileri bulunmaktadır. Sonuç olarak, birçok İtalyan hayatta kalabilmek için asgari ücretin altında yaşıyor.
İtalya’daki toplu sözleşmelerin sendika güvenlik maddelerini tanımadığına dikkat etmek önemlidir. Ancak, işçi temsilcilerine danışılır ve önemli şirket kararları hakkında bilgi verilir. Ek olarak, İtalyan Anayasası grev hakkını tanır, ancak yalnızca belirli sınırlar içinde. Grev hakkını düzenleyen bir kanun vardır, 12 Haziran 1990 tarih ve 146 sayılı Kanun. Bu toplu sözleşmeler kanun hükmündedir. İtalyan Toplu Sözleşme Arşivlerini de okuyabilirsiniz.
Asgari ücretler ulusal olarak belirlenmemekle birlikte, toplu pazarlığa dayanmaktadır. Toplu pazarlık, işverenlerin ve sendikaların asgari ücretleri müzakere ettiği bir süreçtir. İtalya’da asgari ücret, diğer ülkelere kıyasla oldukça yüksek olan saatte 9 Euro’dur. Yeni teklif ayrıca 13. ay sistemini veya yıllık maaşın %7,4’üne tekabül eden kıdem tazminatını da ele almıyor.
İtalya’da toplu pazarlığı yöneten belirli ulusal yasalar bulunmamakla birlikte, şirket düzeyinde birçok sözleşme imzalanmaktadır. Bazı durumlarda şirketler, ulusal pazarlık yasasını kullanarak çalışanlarla bir anlaşma müzakere edebilir. Yasa, bu tür sözleşmelerin her üç yılda bir yenilenmesini zorunlu kılmakla birlikte, sözleşmenin imzalanması ile ödeme arasında uzun gecikmeler yaşanmaktadır. Neyse ki, bir dizi ulusal anlaşma durumu iyileştirdi.
İtalyan yasalarında işçileri işte ayrımcılığa karşı koruyan özel hükümler vardır. 223/1991 sayılı Kanun, sözleşme feshinden önce sendikalar için özel prosedürler sağlar ve görevi kötüye kullanma nedeniyle işten çıkarılan çalışanlar için özel tazminatları garanti eder. Bu yasa yaşama ücretini garanti etmez, ancak İtalya’da yaşama ücreti işçilere yeterli gelir ve güvenlik duygusu sağlayacaktır. Daha fazla bilgi için, Yasa 223/1991’i okuyun.
Card ve Krueger’in çalışmasının asgari ücrete etkisi
Ekonomi dalında Nobel Ödülü, 1994 yılında asgari ücretin istihdam üzerindeki etkisi konusundaki çalışması nedeniyle ekonomist David Card’a verildi. Card, California Üniversitesi, Berkeley’de bir profesör ve ortak yazarı Alan Krueger çalışmayı yürüttü. Çalışmaları, geleneksel ekonomik düşünceye meydan okuyarak, ücret belirleme hakkında düşünme şeklimizde yeni bir çığır açtı. Geleneksel görüş, daha yüksek bir asgari ücretin istihdama zarar vereceğini savundu, ancak bu yeni çalışma, asgari ücretteki bir artışın mutlaka daha az işe yol açmadığını gösteriyor.
Card ve Krueger çalışması dünya çapındaki politikaları etkiledi. Eski Birleşik Krallık başbakanı Gordon Brown, araştırmayı ulusal bir asgari ücreti haklı çıkarmak için kullandı. Birleşik Krallık ulusal asgari ücreti, Muhafazakar Parti’nin muhalefetine rağmen 1999’da uygulandı. Ancak asgari ücret, ABD’deki siyasi partiler arasında popüler bir konu oldu ve geçen yıl Florida’daki oylama girişiminin başarısız olmasına rağmen, 15 dolarlık ulusal bir asgari ücret için baskı arttı.
Euro bölgesinde asgari ücretin ücretler üzerinde dolaylı bir etkisi vardır. Asgari ücretler küçük olma eğilimindeyken, istihdam açısından etkileri önemli olabilir. Bu çalışma, asgari ücret artışının 2019’un ilk yarısında ulusal ücret artışına 0,5 puan katkı sağladığını gösteriyor.
Card ve Krueger’in çalışması da asgari ücreti artırmanın istihdamın artacağının garantisi olmadığını gösteriyor. Buna rağmen, İtalya’da işçiler için asgari ücret 1993’ten beri yükseltildi. Örneğin New Jersey’de asgari ücret 1992’de 4,25 dolardan 5,05 dolara çıktı, Pensilvanya’da ise asgari ücret 4,25 dolarda kaldı.
İstihdam üzerindeki sınırlı etkisine rağmen, ücretlere yönelik baskın yaklaşımların bir kombinasyonu en etkili çözüm olabilir. Yaklaşımlardan biri toplu pazarlığa ayrıcalık tanıyacak ve asgari ücreti daha somut bir hedef haline getirecektir. Buna karşılık, diğer bir yaklaşım, tüm sosyal ortakların mutabakatını gerektirecek bir usul eşiği belirlemek olabilir. Bu şekilde, hiç kimse diğer insanların düşük ücretlerini sömüremezdi.
Geleneksel bir ekonomik argüman, asgari ücret yasalarının işsizliği artırdığını varsayar. Asgari ücreti artırarak, daha fazla işçi daha yüksek ücretler için çalışmaya istekli olur, bu da daha az işin daha yüksek fiyatlarla mevcut olduğu anlamına gelir. Böylece asgari ücret yasaları işsizliği artırıyor. Ek olarak, hükümet, daha az vasıflı olanları hariç tutarak, insanları işe alma konusunda daha seçicidir. Başka bir deyişle, asgari ücret yasası, emek fazlası ve daha düşük talep yaratacaktır.
