Kolombiya’da Asgari Ücret
bu Kolombiya’da asgari ücret dır-dir ayda 296$, artı ulaşım için 135 $. Bununla, işçiler bir ipotek ve diğer masrafları karşılayabilirler. Müzakereler karmaşıktır, ancak istihdam üzerindeki olumsuz etkileri önlerken işçilerin gelirini korumayı amaçlar. Bu miktar emeklilere bile ödeniyor. Sağlık hizmetlerinde eşitsizlik ve kayıt dışı istihdam, işçilerin karşılaştığı sorunlardan bazılarıdır. Burada, Kolombiya’daki asgari ücret hakkında daha fazla bilgi edineceksiniz.
Kolombiya’da ortalama maaş
bu Kolombiya’da ortalama maaş göre çok daha düşüktür ortalama maaş Birleşik eyaletlerin. Kolombiyalılar genellikle finansla ilgili işlerde çalışmayı tercih etseler de, özel sektördeki meslektaşları kadar maaş almaları gerekmez. Çoğu durumda, özel sektör çalışanları çalışma hakları kapsamında değildir ve daha az yardım almaktadır. Bir işin temel amacı, çalışanın temel giderlerini (barınma ve yemek gibi) karşılayacak kadar para kazanmaktır ve Kolombiya’da bu, ayda en az 1.600.000 COP veya 654 ABD Doları anlamına gelir.
Ortalama Kolombiya maaşı konut, sağlık sigortası ve diğer zorunlu kesintileri içerebilir. Bununla birlikte, bir çalışanın maaşı, sosyal güvenlik, emeklilik ve ölüm riskleri gibi devlet yardımlarından da etkilenecektir. Kolombiya’da çalışanlardan genellikle sosyal güvenlik sistemine taban maaşlarının yaklaşık %20-30’u oranında katkıda bulunmaları beklenir. Bu katkının yüzdesi şirkete ve ülkedeki ekonomik duruma göre değişir.
Sağlık hizmetlerinde eşitsizlik
Etnik-ırksal statü, bir kişinin Kolombiya’da hak sahibi olduğu sağlık sigortası türüyle ilişkilendirilmiştir. Bu faktör, sosyoekonomik durumla birlikte, Kolombiya’da sağlık hizmetlerinde eşitsizliğin altında yatan yapısal bir faktördür. En yoksul gruplar için bu faktör yalnızca dezavantajlarını artırıyor. Sonuç olarak, sağlık sigortası kapsamı bu insanlar için genellikle yetersizdir. Kolombiya’da, her on vatandaştan yalnızca biri yeterli sağlık sigortası kapsamına sahiptir.
Kolombiya’da sağlık hizmetlerinde eşitsizlik hem daha geniş Latin Amerika bağlamında hem de ülkenin kendisinde incelenmiştir. Ülkenin yüzyılın sonuna kadar yaşlı yetişkin nüfusunu iki katına çıkarması ve sağlıklı yaşlanmayı destekleyen sağlık hizmetlerini her zamankinden daha önemli hale getirmesi bekleniyor. Garcia-Ramirez, Nikoloski ve Mossialos yakın tarihli bir makalelerinde bu konuları inceliyorlar. Makalenin tamamını okumak için buraya tıklayın.
Kayıt dışı istihdam
Kolombiya’da kayıt dışı sektörde istihdam edilen işçilerin oranı yüzde 62 ile 90 arasında değişmektedir. Bu yüksek kayıt dışılık düzeyi, büyük ölçüde işçilerin düşük eğitim seviyelerine bağlanmaktadır. Ortalama olarak, bu işçiler asgari ücretin üçte birini alıyor. Kırsal alanlarda, kayıt dışı sektörde istihdam edilen işçilerin yüzdesi daha da yüksektir. Bununla birlikte, yüksek işsizlik oranına rağmen asgari ücret, çalışma koşullarını ve ücretleri iyileştirmek için hala iyi bir yoldur.
Kayıt dışılığın azalması eğitim düzeyi ile bağlantılıdır. Mezuniyet sonrası eğitime ve daha yüksek eğitim düzeyine sahip işçilerin, çok az eğitim almış veya hiç eğitim almamış olanlara göre kayıtlı olma olasılığı daha yüksektir. Kayıtlılıktaki artış, kayıt dışılığı da azaltan gelirdeki artışla kısmen dengelenmektedir. La Porta ve Shleifer, işgücü kayıt dışılığının en büyük nedeninin insan sermayesi eksikliği olduğunu savunuyor. Eğitimin artırılması ve kayıt dışılığın azaltılması hayati önem taşımaktadır.
2010’dan bu yana asgari ücretteki değişiklikler
Kolombiya’daki asgari ücret analizinde 2008 ve 2017’nin son çeyreğine ait GİHS verilerini kullanan çalışma, ülkedeki kayıtlı ve kayıt dışı sektörler arasındaki ücret farkını incelemektedir. DFL yarı parametrik yaklaşımı, her sektör için gerçek aylık ücretin cinsiyete, iş yoğunluğuna ve yıla göre ayarlanarak logaritmasını hesaplamak için kullanılır. Ayrıca, her sektör için eğilim puanlarını ve istihdam yılını tahmin etmek için binom logit modellerini kullanır.
Kolombiya’da yürütülen araştırma, çoğu firmanın taban ücretleri yıllık olarak artırdığını ve bu artışların çoğunun ilk çeyrekte gerçekleştiğini ortaya çıkardı; bu, Kolombiya’nın ücret ayarlamalarının zamana bağlı olduğunun bir işaretidir. Enflasyon oranı aynı anda yükselirken, hiçbir firmanın ücretleri düşürmemesi, ücret artışlarının büyük ölçüde enflasyonun gözlemlenebilir düzeyiyle ilişkili olduğunu düşündürmektedir. Kolombiya’da gözlemlenen enflasyon oranı ücret ayarlamalarını yönlendirirken, performansla ilişkili faktörler birincil belirleyici oldu. Ücretler ve fiyatlar arasındaki bağlantı, işgücü maliyetleri ve işgücü verimliliği yüksek sektörlerde daha güçlüydü.
Asgari ücret artışından sonra ortalama FTR’deki değişiklikler
Ülkeler arasında kayıtlı istihdama yönelik finansal caydırıcı unsurlarda önemli farklılıklar vardır ve Kolombiya, ortalama FTR’de en büyük değişikliği yaşamaktadır. Kolombiya’daki kayıt dışı kadın işçiler, erkek meslektaşlarına göre 12,2 kat daha yüksek FTR’lerle karşı karşıya. Bu cinsiyet farkı, Kolombiya’daki kayıt dışı çalışanların özelliklerinden kaynaklanmaktadır: bu sektördeki kadınlar genellikle düşük vasıflı serbest meslek sahipleridir ve bu muhtemelen onların düşük gelirlerini açıklar.
Bu analiz, Kolombiya’nın asgari ücretindeki artışın kayıt dışı sektör üzerindeki etkisine odaklansa da, diğer ülkelerin de benzer sonuçlara sahip olduğunu belirtmek önemlidir. Ekvador’da, asgari ücret artışının etkisi olumsuz, çünkü bu sektördeki firmalar sözleşme düzenlemelerinden kaçınıyor ve böylece düzenleyici kurum için izlenebilir hale geliyor. Kolombiya’da, kayıt dışı sektörün kadın işçiler için katsayısı pozitiftir, ancak sonuçlar kesin değildir. Çalışmayı daha yakın dönemlere ait verileri içerecek şekilde genişletmek için daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardır.
