İşçi Kongresi ve Kardeşlik-Ruanda ve COTRAF’ın bir parçası olan İşçilerin Merkezi Sendikası (CTUT), kırsal alanlarda 1.500 Rwf ve Kigali şehrinde 2.000 Rwf asgari ücret için kampanya yürütüyor. Ancak, bu talep şimdiye kadar çok az başarı ile karşılandı. Bu nedenle, asgari ücretin hizmet sunumu üzerindeki etkisini test etmek için yeni bir çalışma gereklidir.
Anker Metodolojisi
Ruanda’da Asgari Ücret için Anker Metodolojisi, kırsal ve kentsel hane halklarının geçim ücretleri için referans değerler sağlayan mevcut 40 Anker çalışmasına dayalı olarak geliştirilmiştir. Bu metodoloji ölçeklenebilirdir ve birden çok paydaşın verilere erişmesine ve bunları politika oluşturmak için kullanmasına izin verir. Ayrıca, paydaşların risk faktörlerini hesaplamasına ve yaşam ücretlerini ve gelirlerini iyileştirmeye yönelik girişimlere öncelik vermesine olanak tanır. Anker Metodolojisinin Ruandalıların yaşam standartlarını iyileştirmeye nasıl yardımcı olabileceğini öğrenmek için okumaya devam edin.
Ruanda’da Asgari Ücret için Anker Metodolojisi, gelişmekte olan ülkeler için yaşama ücreti raporları üreten kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Global Living Wage Coalition tarafından geliştirilmiştir. Ruanda’daki asgari ücret şu anda 147.111 RWF (160 $) olup, bu, ülkedeki kırsal kesim işçilerinin yaşama ücretinden daha azdır. Ruanda’da asgari ücret ulusal bir yasa olmasa da, hükümet Ruanda için kırsal alanlardaki temel yaşam standartlarını yansıtması için bir asgari ücret belirlemiştir.
WageIndicator ayrıca Yaşam Ücretini Asgari Ücretle karşılaştırmak için ulusal ve bölgesel ölçütler içerir. İnşaat işçileri gibi özel grupları da içerir, ancak bu gruplara göre tasarlanmamıştır. WageIndicator, verilerin yalnızca yüzde 10’unun web ziyaretçilerinden gelmesine rağmen bu önyargıyı küçük olarak değerlendiriyor. Bununla birlikte, Ruanda’daki Asgari Ücret için Anker Metodolojisi, Ruanda’daki asgari ücreti belirlemek için iyi bir yoldur.
WageIndicator, Geçim Ücretini hesaplamak için beş adımlı bir prosedür kullanır. Süreç, bir etki kategorisi tanımıyla başlar ve asgari ücrete ilişkin standartlar ve uygulamalarla ilgili bir literatür çalışmasıyla devam eder. Daha sonra bu sonuçları Dünya Bankası’nın 2 dolarlık ılımlı yoksulluk sınırıyla karşılaştırır ve ulusal ölçütün mevcut adil olmayan ücretlerle karşılaştırmasını içerir. Sonuçlar daha sonra diğer yöntemlerle karşılaştırıldı ve yöntem, kıyaslama grubunun bileşimindeki değişikliklere duyarlılık açısından test edildi.
WageIndicator ayrıca insanların yaşamak için ihtiyaç duyduğu kalemlerin fiyatlarını da toplar. Uygulama internet tabanlıdır ve birden fazla cihaz aracılığıyla veri toplamayı kolaylaştırır. Veriler de güncellenir ve güncellenir. Bu metodoloji ile bütün bir ülkenin Yaşama Ücretini elde etmek mümkündür. WageIndicator, Yaşam Ücretlerini bölge, eyalet ve şehre göre de hesaplayabilir. Geçim Ücreti Endeksi, Ruanda’da politika oluşturmanın temel bir bileşenidir.
Asgari ücret
Ruanda’daki mevcut asgari ücret 100 Rwf’dir. 1973’te geçen film, soykırım sonrası ülkede çok tartışma konusu oldu. Birkaç çalışma bakanına ve beş yılı aşkın süredir devam eden tartışmalara ek olarak, Ruanda’da alenen zam için baskı yapan bir Başbakan yok. En son asgari ücret beyanı, Ocak 2017’de Ulusal Çalışma Konseyi tarafından yapıldı, ancak süreç, Ruanda’nın büyük bir kayıt dışı sektöre sahip olması nedeniyle engellendi. Mevcut iş kanunu, yeni bir asgari ücretin belirlenmesini engelleyen kayıt dışı sektörü açıkça düzenlememektedir.
Hükümet, yeni asgari ücreti getirerek bu sorunu çözmeye çalışıyor. Geliri olanların sayısını artırmak için asgari ücretin yüzde on artırılmasını öneriyor. Ancak birçok Ruandalı, bunun satın alma güçlerini etkileyeceği endişesini dile getirdi, bu nedenle bu girişimin ekonomi üzerinde herhangi bir doğrudan etkisinin olması pek olası değil. Ancak bu zorluklara rağmen Ruanda’daki asgari ücret olması gerekenden çok daha yüksek. Sonuç olarak, Ruandalı işçiler aşırı çaresizlikle karşı karşıya.
Mayıs 2001 itibariyle, Ruanda hükümeti asgari ücreti ayda 147.111 RwF’ye çıkarmayı planlıyor. Bu, kırsal Ruanda’da temel bir yaşam standardına ulaşmak için yeterlidir. Bu çok para gibi görünmese de, bir aileyi desteklemek için uzun bir yol kat ediyor. Ruanda’da kadınlar nüfusun yüzde 54’ünü oluşturuyor. Ayrımcılık ve diğer ayrımcılık, kadınlar için özellikle yüksek bir yoksulluk oranına yol açmıştır. Hükümet bunu değiştirmek için adımlar atıyor, ancak birçok yasa henüz kabul edilmedi.
VUP, yoksulluğun azaltılmasını hızlandırmak için başlatıldı. Dört bileşeni Bayındırlık, Eğitim ve Ekonomik Kalkınmadır. VUP’un hedefleri, şoklara karşı bir tampon oluşturmak ve piyasa ekonomisine erişimi iyileştirmektir. Hükümet, program ücretini mevsimsel ve coğrafi farklılıklara dayalı olarak yerel olarak belirler. Ancak, program ücretleri piyasa oranından önemli ölçüde düşüktür. Devlet, Sektör ve Hücre düzeylerinde piyasa ücreti verilerini toplar ve ardından faaliyet türü başına her sektör için medyan piyasa ücretini hesaplar.
Ruanda’da asgari ücretin hizmet sunumuna etkisi
Ruanda’da asgari ücret, iş için ödenmesi gereken en düşük yasal ücrettir. Hiç kimseye asgari ücretten daha az ücret ödenemeyeceği için bu yasa işçileri koruyor. Ruanda hükümeti, işçilerine asgari ücreti ödemeyen işverenleri cezalandıracak. Diğer birkaç ülkenin ulusal asgari ücret yasaları vardır, ancak Ruanda bu Sözleşmeleri onaylamamıştır. Ruanda’da işverenler, işlerini kaybetmemek için çalışanlarına en azından yasal asgari ücreti ödemek zorundadır.
Çalışma, dört ülkede devlet maaş faturası politikalarının etkisini inceledi. Bu ülkelerin tümü genel hükümet maaş faturası kısıtlamaları uygularken, çalışma bu maaş faturalarının sağlık işgücü stratejileri üzerindeki etkilerine odaklandı. Ruanda’da ücret faturası kısıtlamasına rağmen sağlık çalışanları, sağlık işgücü stratejileri doğrultusunda sağlık sektöründe çalışmaya devam etti. Çalışma, Ruanda’daki asgari ücretlerin sağlık işgücü verimliliğini azaltabileceği ve sağlık hizmeti sunumunu baltalayabileceği sonucuna varıyor.
Sağlık sektörünün insan kaynakları krizine ilişkin çok sayıda analiz yapılmıştır. Ancak, bu çalışmaların çok azı işgücü ekonomisi çerçevelerini kullanmıştır. Ayrıca, düşük gelirli ülkelerdeki işgücü piyasalarının dinamikleri tam olarak anlaşılamamıştır. Bu tür politikaların etkilerini anlamak için Ruanda’daki asgari ücretler hakkında daha fazla araştırmaya ihtiyaç duyulacaktır. Son olarak, etkili politikaların değerlendirilmesi, hangilerinin en etkili olduğunu belirlemeye yardımcı olacaktır. Asgari ücretlerin Ruanda’daki hizmet sunumu üzerindeki etkisinin daha ileri çalışmalarla iyileşmesi muhtemeldir.
Yeni bir çalışma ihtiyacı
Çalışma ve İstihdam Bakanlığı, işgücü piyasasındaki tüm paydaşlarla istişareler başlattı ve bunlar tamamlandığında gerekli Bakanlar Kararnamesini yayınlayacak. Ancak özel sektör o kadar esnek olmadı ve dosyaları katlanmış şekilde bakanlığın raflarında tutmak için agresif bir şekilde lobi yaptı. Asgari ücreti yetkilerinin ihlali olarak görüyorlar. Özel sektörle devam eden müzakereler nedeniyle asgari ücretin belirlenmesi biraz zaman alabilir.
Ayrıca, yapısal şiddet, kaynakların kısıtlı olduğu bölgelerde bulaşıcı hastalık riskini artırır. Ancak bu açıklamalar geçerli değil. Ayrıca, bu koşulları yönlendiren sosyal, ekonomik ve çevresel faktörler literatürde veya medyada açıklanmamaktadır. Hangi politikaların en yoksul ve en muhtaç gruplar için daha adil yaşam koşullarına yol açacağını bulmak için Ruanda’daki asgari ücret üzerine yeni bir araştırmaya ihtiyaç var.
Ruanda hükümeti, 1994 savaşının kaybını telafi etmek için ihracat tabanını çeşitlendirmeye çalışıyor. Halen ülkenin döviz gelirlerinin %60’ını oluşturan kahve ve çay ihracatından elde edilen geliri artırmaya çalışıyor. IMF destekli Yapısal Uyum Programı kapsamında ihracat tabanını çeşitlendirme politikası benimsenmiştir. Ancak bu politika 1994’te başarısız oldu ve hükümet şimdi hükümet harcamalarını kısmanın ve devlete ait parastatalları satmanın yollarını arıyor.
