Surinam’a taşınmadan önce sormanız gereken birçok önemli soru var. Bunlardan bazıları Minimum çalışma yaşı, Çeşitlilik, Ekonomi ve İnsani Gelişme’dir. Aşağıda, işletmeniz için en iyi kararı vermenize yardımcı olacak bazı önemli ipuçları listelenmiştir. Hepsini okuduğunuzdan emin olun! Ayrıca, Surinam’daki işçiler için asgari ücreti kontrol ettiğinizden emin olun. Sizi şaşırtabilir! Ülkenin çok düşük bir asgari ücrete sahip olduğunu öğrenince şaşırabilirsiniz.
Asgari çalışma yaşı
Surinam’da asgari çalışma yaşı on dörttür, ancak birçok çocuk genç yaşta çalışmaya zorlanmaktadır. Ulusal Çocuk İşçiliği Raporuna göre, Surinam’da 5 ila 14 yaş arasındaki çocukların yüzde sekizi zorla çalıştırılıyor ve bunların çoğu sokakta, tarımda veya zehirli maddelerin işlendiği tarlalarda çalışıyor. Bu yasadışı işçiler, düzenlenmemiş ve büyük ölçüde düşük ücretler alıyorlar.
Surinam’ın ikinci periyodik raporu, eski hükümetin görev süresinin kısaldığına ve bunun Gençlik İşleri Ulusal Yönlendirme Komitesi’nin faaliyetleri üzerinde olumsuz bir etkiye sahip olduğuna dikkat çekiyor. Bu komite Kasım 2000’de Cumhurbaşkanlığı kararıyla feshedildi, ancak Sözleşme’nin uygulanmasını koordine etmek ve taraf Devletin raporunu hazırlamak için 1995’te kurulan bir organ olan Ulusal Çocuk Hakları Komisyonu’nun (NCRC) yerini almadı. Yönlendirme Komitesi, Başkanın doğrudan denetimi altına alındı ve başkanlığını Sosyal İşler Bakan Yardımcısı yaptı.
1 Ocak 2017 itibarıyla Surinam’ın asgari çalışma yaşı on beştir. Ülkede, ülkedeki insanların çalışmalarını düzenleyen bir dizi yasa vardır. İlk olarak, 1859’da hükümet hastalık izniyle ilgili bir yasa çıkardı. İş kanunu 1963’te kabul edildi, ardından 2014’te sağlık hizmetleri ücretleri ve ulusal sağlık sigortası kanunları geldi. Yeni kanun, sosyal sigorta analık ve babalık yardımlarını getiriyor. Ebeveyn İzni Karşılığı Fonu bu yardımları denetler. Yabancı uyrukluların ve ülkede ikamet edenlerin sağlık sigortasına sahip olmaları gerekmektedir.
Çeşitlilik
Surinam’daki asgari ücretlerin çeşitliliği şaşırtıcı değil. Ülkenin nüfusu oldukça çeşitlidir. Genel olarak, üst sınıflar farklı etnik kökenlerden gelir ve serbestçe karışır. Bununla birlikte, sosyal ilişkiler etnik grupları takip etme eğilimindedir. Bu durum okullar ve işyerleri için de geçerlidir. Ancak, istisnalar vardır. Örneğin, şeker ve boksit endüstrilerinde, farklı etnik grupların birlikleri bir arada kümelenme eğilimindedir.
İktidardaki NF koalisyonu, 25 Mayıs 2005 seçimlerinde önemli bir gerileme yaşadı. Ulusal Meclis’te yirmi üç sandalye kazandılar ve daha az sayıda üyeye sahip olmalarına rağmen Maroon merkezli “A” Kombinasyonu ve Demokratik Alternatif ’91 koalisyonu ile müzakerelere girdiler. Muhalefet partisi Ulusal Demokrat Parti 15 sandalye kazandı. Bu sonuçlar iktidar koalisyonunu kırılgan bir durumda bıraktı.
1997’de SAP’nin yerini belirsiz bir Ulusal Yeniden Yapılanma Planı aldı. Hükümetin kemer sıkma önlemlerini uygulama girişimi başarısız oldu. Surinam’da enflasyon %21’e ulaştı ve büyüme sadece %2’ye geriledi. Hükümet o zamandan beri kapsamlı bir yapısal uyum programı başlattı. Ancak bu politika ülkenin ekonomik durumunu iyileştirmedi. Yeni asgari ücrete rağmen, ülke hâlâ talihsiz bir geçiş dönemiyle karşı karşıya.
2003 yılında 104.000 olan ülkenin işgücü oldukça çeşitliydi. Ülke vatandaşlarının yüzde yetmiş ikisi hizmet sektörlerinde, yüzde yirmi üçü imalat sanayinde ve yüzde dokuzu ticarette çalışıyordu. Tarım ve ulaşım da ülke ekonomisine önemli katkı sağlarken, işsizlik %17 seviyesinde gerçekleşti. Yerinden edilen işçilerin sayısı artmaya devam ediyor. Surinam’daki asgari ücret çeşitliliği artmaya devam edecek ve ülkenin refahını sağlamak için istikrarlı bir hükümete ihtiyacı var.
İnsan gelişimi
Surinam ekonomisi 1970’lerin sonlarında durgunken, yoksulluk bir sorundu ve nüfus geçim seviyesinin altında yaşıyordu. Şubat 1980’de, bir grup astsubayın liderliğindeki bir darbe iktidara geldi. Milli Askeri Şura, PNR’ın ılımlı kanadını bir kabine kurmaya çağırdı ve iki yıl içinde demokrasinin geri döndüğünü ilan etti. 1991’de yürürlüğe giren yeni bir anayasa, on yıllık ekonomik gerilemeyi sonlandırdı ve ülkede demokrasiye dönüşü sağladı.
Surinam’da asgari ücret, hükümet tarafından zorunlu kılınan saatte 3,70 ABD dolarıdır. Ödenmesi gerekir, aksi takdirde hükümet yasaya uymadığı için işvereni cezalandırır. Bu ücret, haftalık ücretin veya çalışılan standart saatin 4,33 katı olarak hesaplanmaktadır. Surinam hükümeti, Surinam halkı için acil bir yatırım programı içeren 2016-2018 İstikrar ve İyileştirme Planını yürürlüğe koydu.
HIV, ülkedeki en büyük sağlık yükünü oluşturmaya devam ediyor. Virüsün yaygınlığı ülke ortalamasının beş katı. Başta göçmen işçiler ve seks işçileri olmak üzere birçok alt grup virüse yakalanma riski altındadır. Ancak bu sayı giderek azalmaktadır. Sağlık Bakanlığı ulusal bir temel sağlık sigortası planı hazırlamış olmasına rağmen, bunun nasıl uygulanacağı halen tartışılmaktadır.
ekonomi
Surinam ekonomisi büyük ölçüde maden kaynaklarına bağlıdır. Tarım ve yurt dışından gelen havaleler ana gelir kaynaklarıdır. Surinam, yüksek düzeyde yağış ve düşük buharlaşma oranı ile karakterize edilen Yeni Kıyı Ovası’nda yer almaktadır. Sonuç olarak, düşük yağış dönemlerinde mahsul verimini korumak için sulama gereklidir. Ülkede ayrıca küçük bir balıkçılık endüstrisi de var.
Ülke, tarihsel olarak ekonomisini besleyen etkileyici bir doğal kaynaklar yelpazesine sahiptir. Ülke ihracatının büyük bölümünü tarım, madencilik ve balıkçılık oluştursa da, olumsuz makroekonomik koşullar, zayıf altyapı ve bozulan kurumsal çerçeve nedeniyle ekonomik büyüme yavaşladı. Kısıtlayıcı ticaret politikaları ekonomik dinamizmi engelledi. Devlete ait işletmeler, Surinam’ın GSYİH’sının büyük bir bölümünü oluşturmaktadır ve ekonomik faaliyet üzerinde büyük bir etkiye sahiptir.
Bu doğal kaynaklara ek olarak, ülkede iki elektrik santrali bulunmaktadır. 1998-02’de devlete ait elektrik şirketi, ülkenin elektrik üretiminin %10’unu oluşturan iki jeneratör işletiyordu. Elektrik üretiminin kalan %5’lik kısmı ise Tabii Kaynaklar Bakanlığı tarafından gerçekleştirilmektedir. Gelecekte, Bakhuys Dağları civarında bir hidroelektrik santrali de inşa edilebilir. Ülke ekonomisi için de dikkate alınabilir.
Küresel ekonomi bağlamında, Surinam hizmet sektöründe büyüme yaşıyor. Hizmetler ekonominin çoğunluğunu oluşturur, ancak rekabetçi kalabilmeleri için önemli yükseltmelere ihtiyaçları vardır. Surinam, yasal ve düzenleyici çerçevesini modernize etmek için birçok girişimde bulunsa da, ilerleme sektörler arasında eşitsizdir. Yakın tarihli politika açıklamaları, bir dizi kilit sektörde altyapı yükseltmelerine duyulan ihtiyaca odaklanmaktadır. Ancak ülke ekonomisinin altyapıya çok daha fazla yatırıma ihtiyacı var.
Eğitim
Surinam’da asgari ücretin aylık 600 SRD olduğu tahmin ediliyor, bu da yılda yaklaşık 3.998 dolar. Nüfusun yaklaşık yüzde 70’i bu seviyenin altında yaşıyor ve çoğu insan, ihracatın yüzde 85’inden fazlasını ve devlet gelirlerinin yüzde 27’sini oluşturan madencilik sektöründe çalışıyor. Surinam, Güney Amerika’nın en fakir ülkeleri arasındadır ve ekonomisi, düşük uluslararası fiyatlara tabi olan doğal kaynakların ticaretine bağlıdır.
Surinam’daki asgari ücret, ücretliler için hükümetin zorunlu kıldığı bir ücrettir. Herhangi bir toplu sözleşme veya bireysel sözleşme ile azaltılamaz. Bu miktar devlet tarafından belirlenir ve standart haftalık ücretin 4,33 katı olarak hesaplanır. Bu miktar sektöre ve eğitim düzeyine göre değişmektedir. Asgari ücrete ek olarak, Surinam’daki çoğu işveren çalışanlarına yıllık zam da yapıyor.
Surinam’da eğitim ve asgari ücret bir ulusal gurur meselesidir ve mutlu ve tatmin edici bir yaşam için önemli faktörlerdir. Sigortacılar toplumlarını inşa etmek için çok çalışıyorlar ve genellikle eğitim düzeylerinden memnunlar. Ayrıca ülkelerinin çevresi ile gurur duyuyorlar ve yağmur ormanlarını korumaya çalışıyorlar. Surinam, eğitim ve sağlık hizmetlerini sağlayarak dünyanın ilk on ekonomisinden biri olmayı hedefliyor.
Sağlık hizmeti
Surinam’daki ortalama maaş resmi olarak asgari ücreti yansıtmıyor, ancak resmi olmayan bir rakamın aylık 600 SRD veya yılda yaklaşık 3.998 $ olduğu tahmin ediliyor. Bu düşük ücrete rağmen, nüfusun yaklaşık yüzde 70’i yoksulluk sınırının altında yaşıyor. Madencilik sektörü, ülkenin ihracatının ve devlet gelirlerinin çoğunu oluşturuyor. Bununla birlikte, Surinam ekonomisi büyük ölçüde doğal kaynakların ticaretine bağımlıdır ve bu da onu düşük uluslararası fiyatlara karşı savunmasız hale getirir.
Ülkenin ortalama ömrü yetmiş bir yıl olsa da, Surinam’ın gelişmiş bir ulus statüsüne ulaşması için daha çok yolu var. Sonuç olarak, sağlık hizmetlerine erişim sınırlıdır, ancak genellikle nispeten yüksektir. Buna rağmen, ülkenin güçlü bir eğitim sistemine ve yüksek düzeyde sağlık hizmetlerine erişime sahip olduğu kabul edildi. Son birkaç yıldır Surinam, sağlık reformu çabaları için uluslararası destek aldı.
1970’lerdeki ekonomik krizin ardından Surinam ekonomisi durgunlaşmaya başladı. İşsizlik yüksekti ve gelirler geçimlik seviyelerdeydi. 25 Şubat 1980’de bir grup astsubay hükümetin kontrolünü ele geçirdi. Ulusal Askeri Konsey (NMC) yeni bir hükümet çağrısında bulundu ve PNR’ın ılımlı kanadını kendilerine katılmaya davet etti. Yeni hükümet, iki yıl içinde demokrasiye dönüşü ilan etti. Darbe sırasında, Hollanda hükümeti bir acil durum geliştirme programını finanse etmeyi kabul etti.
