Bu yazının yazıldığı tarihte, Tayvan’daki asgari ücret aylık 41.750 Yeni Zelanda dolarıdır ve bu da onu dünyadaki üçüncü en yüksek ücret haline getirmektedir. Ancak, bu hala birçok çalışan için yeterli değil. Aslında, asgari ücret eşitsiz ve eşitsizdir. Yavaş büyüme hızı ve düşük üretkenlik, durgun ücretlere katkıda bulunuyor. Yeni nesiller hayatta kalmak için maaşlarına bel bağladığından, durumdan siyasi sınıf sorumludur. Aslında, durgun ücretler geçen Mart ayında çok sayıda protestoya yol açtı.
Ayda 41.750 NT$
Aylık 41.750 NT$ aylık asgari ücret istikrarlı ve adil bir şekilde artırılsaydı, bugün Tayvan’daki medyan aylık maaş 51.467 NT$ olurdu. Ancak şu anda Tayvan’daki asgari ücret sadece 41.750 Yeni Zelanda Doları, bu da ülkenin çalışan nüfusunun yarısının temel yaşam standardından daha az kazandığı anlamına geliyor. Tayvan’da asgari ücret durgunken, hükümetin bunu artırmak için somut planlar uygulaması önemlidir. Ertelemeye devam etmek yalnızca sosyal sorunları şiddetlendirecek ve demokrasiyi ve ulusal güvenliği zayıflatacaktır.
Yaşam standartları açısından, Tayvan’ın asgari ücreti diğer gelişmiş ülkelerin seviyelerinin çok altındadır. Yiyecek ve konut fiyatları dünyanın en yüksek fiyatları arasındadır. Asgari ücret, Tayvan’da artan yaşam maliyetine ayak uydurmak için yeterli değil. Öyle olsaydı, Tayvan ekonomisi daha iyi durumda olurdu. Ancak bu ortalama bir insanın diğer ülkelerin yarısı kadar bir asgari ücretle yaşaması için yeterli olmayacaktır.
Tayvan asgari ücret artışı olmadan 13 yıl geçirirken hala ABD, Fransa, Almanya, Hollanda ve Belçika’nın gerisinde. Aslında, Tayvan’ın asgari ücreti, dünyanın en uygun seviyesinin yalnızca üçte biri kadardır – ayda 41.750 Yeni Zelanda doları. Tayvan, son dört yılda asgari ücreti %5’ten fazla artmayan tek Asya ülkesi.
düzensiz
Hükümet iş dünyası lobisine ve Tayvan ekonomisini yönlendiren haksız kar maksimizasyonuna boyun eğmemeli. Bu, özellikle Tayvan’ın daha yüksek katma değerli, yenilikçiliğe dayalı bir ekonomiye geçişinde yaklaşık 20 veya 30 yılını boşa harcadığı göz önüne alındığında, kabul edilemez ve tehlikeli bir durumdur. Tayvan, asgari ücretini büyük ölçüde artırmalı ve kişisel çıkarcı kâr maksimizasyonuna dayalı bozuk ekonomik modeli terk etmelidir. Bunun yerine sosyal dayanışmaya ve tüm vatandaşlarının ihtiyaçlarına dayalı bir ekonomik sistem oluşturmalıdır.
Emek sömürüsü Tayvan’da yaygın bir sorun, ancak hükümet ne pahasına olursa olsun iş sahiplerini desteklemeye kararlı. Tayvan hükümeti, ihtiyaçlarına rağmen işçilerini desteklemek için harekete geçmedi. Pek çok yerel çalışanın salgın sırasında evden çalışmaya zorlanması ve düşük gelirli göçmen işçilerin genellikle işverenleri tarafından sömürülmesi şaşırtıcı değil. Bu sosyal adalet eksikliği, temel ahlak ve ahlakın tamamen erozyona uğramasına yol açmıştır.
Tayvan’ın asgari ücretinin bu kadar düşük olmasının enflasyona ayak uyduramaması gibi başka nedenleri de var. Örneğin Tayvanlı işçiler geçen yıl ücretlerinde %0,7’lik bir artış gördüler. Tayvan hükümetinin bu örneği izlemesi çok önemlidir çünkü Tayvan’ın asgari ücreti şu anda yalnızca 4.000 NT$’dır. Tayvan hükümeti bunu, asgari ücreti önümüzdeki dört yıl boyunca yılda 4.000 NT$ artırarak 5.000’e yükselterek yapabilir. Ancak Tayvan’daki düşük ücretler göz önüne alındığında, bu uluslararası standartlara göre önemsiz olacaktır.
1990’ların ortalarına kadar çekilmemiş olsaydı, Tayvan’ın asgari ücretinin bugün 41.750 NT$’ın üzerine çıkacağını fark etmek önemlidir. Şu anda, Tayvan’ın medyan maaşı ayda yalnızca 41.750 Yeni Zelanda Doları, bu da Tayvan nüfusunun yarısının yaşam standardının çok altında. Tayvan’ın asgari ücretinin, rekabetçi olabilmesi ve ülkedeki işçiler için değerli hale gelmesi için yaşam maliyetiyle ilişkilendirilmesi gerekiyor.
Hükümet, vatandaşların temel ücretini yabancı işçilerin ücretlerinden ayırmalıdır. Bu, yerel işletmelerin işçilerine düşük ücret ödemesini ve ardından yerel işçileri kovmasını engelleyecektir. Tayvan’ın temel ücreti en son Ocak 2014’te 1 Temmuz 2014’te saat başına 109 NT$’dan 115 NT$’a, 19.273 NT$’a yükseltildi.
eşit olmayan
Tayvan’da, hükümetin daha adil bir asgari ücret uygulama yönündeki son hamlesi bazı eleştirilerle karşılandı. Ülke ticareti desteklemeye kararlı olsa da, işçilere yardım etme konusunda aynı taahhüdü göstermedi. Son salgın sırasında hükümet, yerel çalışanlar için asgari ücreti artırmak için hiçbir şey yapmadı. Sonuçta, bu sadece istihdam edilenler için durumu daha da kötüleştirecektir. Ancak hükümetin son hamlesi durumu düzeltmeye yardımcı olabilir.
Tayvan’da yaşamanın maliyeti o kadar yüksek ki, asgari ücret artık artan fiyatlara ayak uyduramıyor. Tayvan, yıl sayısında herhangi bir artış olmaksızın gelişmiş ülkeler arasında ikinci sırada yer almaktadır. Hükümet asgari ücreti yükseltmek için hızlı hareket etmelidir. Ancak, erteleme sadece daha fazla sosyal sorun yaratacak ve ülkenin demokratik sistemini ve ulusal güvenliğini engelleyecektir. Bu nedenle, asgari ücreti yükseltmek için somut bir plan gereklidir.
Hükümet işletmelerin baskısına boyun eğmemeli, bunun yerine Tayvan’ın daha yenilikçi, daha yüksek değerli bir ekonomiye geçme fırsatını kaybettiğini açıkça belirtmelidir. Asgari ücreti ciddi şekilde artırması ve bencil çıkarcılık üzerine kurulu bozuk ekonomik modeli terk etmesi gerekiyor. Yeni ekonomik model, sosyal dayanışmayı teşvik etmeli ve vatandaşlarının çıkarları doğrultusunda çalışmalıdır. Bunu yaparak, Tayvan nihayet beşeri sermaye açısından diğer gelişmiş ekonomileri yakalayabilir.
Bu zorluklara rağmen, hükümet yine de Tayvan’da asgari ücreti artırmak için yasalar çıkarmalıdır. Diğer birçok gelişmiş ülke halihazırda asgari ücret mevzuatını uygulamaya koymuştur. Ve Tayvan’daki Çalışma Bakanlığı geçtiğimiz günlerde kabineye bir yasa tasarısı gönderdi. Tayvan’ın asgari ücreti yirmi yıldır baskı altında. Ancak hükümeti henüz harekete geçmedi. 2018’de Başkan Tsai, asgari ücret yasasını teşvik etme sözü verdi. Tayvan’ın düşük maliyetli ekonomik yapısı, işletmelerin daha yüksek ücret ödemesini zorlaştırdı.
1990’ların ortalarına kadar, Tayvan’ın asgari ücreti kâr ve ihracata ayak uyduracaktı. Ancak Tayvan’ın fazla kârı artık konuta yatırılıyor, bu da konut fiyatlarını artırıyor ve daha orantısız bir ekonomi yaratıyor. Geçmişte, Tayvan’ın asgari ücreti ekonomik büyümesine ayak uyduruyordu ve şirket kârlarıyla yakından ilişkiliydi. Ancak bu eğilimin tersine çevrilmesi gerekiyor. Tayvan ayrıca, küçük bir işçi grubu için asgari ücreti artırmak için Singapur’a örnek olarak bakmalıdır.
Yavaş büyüme
Tayvan hükümeti, bu küresel ekonomik kriz sırasında iş dünyasını desteklemeye açıkça kararlı olsa da, işçilere yardım etme konusunda çok az kararlılık gösterdi. Bunun yerine hükümet, Tayvan’da asgari ücreti artırmak için herhangi bir kararlı adım atmadı. Buna rağmen Tsai, sosyal dayanışmaya dayalı ve tüm vatandaşların çıkarları doğrultusunda çalışan yeni bir yaklaşım çağrısında bulundu. Bu amaçla, hükümet Tayvan’da asgari ücreti yükseltmeli ve daha rekabetçi hale getirmelidir.
Tayvan’daki ücret yapısı, artan üniversite eğitimli çalışanların bir sonucu olarak gelişmektedir. Tayvan’da yüksek oranda üniversite eğitimli işçi var ve maaş gelirleri için prim, lise mezunlarının neredeyse iki katı. Bununla birlikte, lise mezunları üzerindeki prim, 2003 sonrasına kadar nispeten sabit kalmıştır. Bu nedenle, asgari ücret düşük kalırken, üniversite mezunlarının maaşları yavaş yavaş artmaktadır. Bu eğilimin Tayvan’daki ücret eşitsizliği üzerinde etkileri vardır.
Tayvan’da asgari ücretin yavaş büyümesi önemli bir sorundur. Güney Kore gibi gelişmiş bir ekonomide asgari ücret her yıl 40.000 NT$ artacak şekilde ayarlanmıştır, bu nedenle hükümet, yaşam maliyetine ayak uydurmak için asgari ücreti artırmayı düşünmelidir. Bununla birlikte, Tayvan’ın asgari ücreti son yirmi yıldır bastırılmıştır. Hükümet 2018’de asgari ücret yasası getirme sözü verse de, hükümet harekete geçmedi. Tayvan’ın mevcut ekonomik yapısının asgari ücret üzerinde orantısız bir etkisi var ve bu da durgun inovasyona ve düşük üretkenliğe yol açıyor.
Hükümet, Tayvan’da zorlu bir ekonomik ortamla karşı karşıya. Tayvan’ın genç nüfusu hayatta kalmak için maaşlarına güveniyor ve ebeveyn yardımı olmadan makul bir yaşam standardı yaşamayı göze alamıyorlar. Durgun ücretler ve yüksek yaşam maliyeti, geçen yıl Mart ayındaki protestolara katkıda bulundu. Tayvanlı işletmelerin uyum sağlamak konusunda isteksiz olmalarına şaşmamalı. Ülkedeki mevcut ekonomik ortam ve siyasi durum ideal değil.
